Διαφήμιση. Τι είναι αυτό;

Πολύς λόγος γίνεται τους τελευταίους 10 μήνες για την υπόθεση Alter.
Οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους στην διαφημιστική αγορά, έχουν μείνει έκπληκτοι από το μέγεθος και την πολυπλοκότητα του προβλήματος. Η άγνοια αυτή βασίζεται στο γεγονός ότι αυτά που συνέβαιναν στο κανάλι, ήταν έξω και πέρα από οποιαδήποτε συναλλακτική πρακτική της διαφημιστικής αγοράς.
Η ασυδοσία ορισμένων ΜΜΕ, η ανυπαρξία ελέγχου τους, η καταπάτηση κάθε έννοιας αυτοδέσμευσης, ο ανύπαρκτος αυτοέλεγχος, η μη τήρηση των δεσμεύσεων στους κανόνες της ΕΔΕΕ, δημιούργησαν ένα τεράστιο πρόβλημα με σημαντικές συνέπειες στην περίπτωση αδυναμίας εξυπηρέτησης των υποχρεώσεων, των διαφόρων μερών που συμμετείχαν στο πρόβλημα.
Τα θέματα που εγείρονται είναι πολλά. Στην βάση της αγωνίας για το μέλλον όλων μας και με εξαιρετικά ειλικρινή διάθεση, έχω να καταγράψω ως μέγιστα τα παρακάτω:
1. Στους "Σκοπούς & Αρμοδιότητες του Τομέα Διαφήμισης" της ΕΔΕΕ είναι:
α) "η παρακολούθηση και διασφάλιση της τήρησης κανόνων υγιούς ανταγωνισμού στο επιχειρηματικό περιβάλλον".
Όπως είναι κατανοητό, τίποτε τέτοιο δεν τηρήθηκε ή ελέγχθηκε στην εν λόγω περίπτωση, δεδομένου ότι το διαφημιστικό επιχειρηματικό γίγνεσθαι κλυδωνίζεται, σε τέτοιο βαθμό που πρόβλημα έχουν ουσιαστικά έχουν όλοι και όχι μόνο οι εμπλεκόμενοι.  
β) είναι υποχρεωμένη "να μελετά, συντάσσει και προωθεί κανόνες πρακτικής και δεοντολογίας, για τον αυτοέλεγχο και περιορισμό των τυχόν αυθαιρέτων δραστηριοποιήσεων και εκδηλώσεων που παρατηρούνται στην καθημερινή πρακτική"
Συνεπώς η ΕΔΕΕ, ως θεσμικός φορέας, απαιτείται να συνδράμει αποφασιστικά στο ξεκαθάρισμα της κατάστασης και να προστατέψει τα ΥΠΟΛΟΙΠΑ μέλη της.

2) Τα εκάστοτε "υπουργεία" Τύπου, κώφευαν συνειδητά σε οποιαδήποτε πρακτική αναπτυσσόταν στην αγορά και αδυνατούσαν να παρακολουθήσουν την κατάσταση. Το έκτρωμα του νόμου Βενιζέλου (2328/96), και η "ταφόπλακα" νόμος του Ρουσόπουλου, είχαν ως αποτέλεσμα  την ασυδοσία και την καταπάτηση πολλών κανόνων ανταγωνισμού και δεοντολογίας, με τελευταία πράξη το θέμα Alter.

3) Οι υγιείς Διαφημιστικές Εταιρίες και Media shops, που σημειωτέον πραγματοποίησαν χρηστή οικονομική διαχείριση, αποφεύγοντας να ακολουθήσουν πρακτικές πλουτισμού ή αισχροκέρδειας, είναι αντιμέτωπες με οικονομική καταστροφή από το, πιθανότατο πια, τσουνάμι της αδυναμίας πληρωμών πολλών εμπλεκόμενων εταιριών.
Οι αγορές αυτοπροστατεύονται όταν οι επιχειρήσεις συναλλάσσονται στην βάση αξιακών κανόνων και υγιούς ανταγωνισμού.
Η ανάπτυξη πρακτικών στα όρια των συναλλακτικών ηθών από μέρος της αγοράς, εγκλωβίζει το σύνολο της αγοράς και έχει ως αποτέλεσμα την συρρίκνωση των μεγεθών, αφού αφαιρεί (παράνομα) το πλεόνασμα κέρδους των συναλλασσόμενων από τον κύκλο χρήματος. Με αυτή την πρακτική, περιορίζονται και οι δυνατότητες ανάπτυξης, δεδομένου ότι η έλλειψη χρημάτων αναγκαστικά αποστελεχώνει μακροπρόθεσμα τς επιχειρήσεις και περιορίζοντας το κέρδος των υπολοίπων.

4) Οι κανόνες ανταγωνισμού, έχουν προ πολλού, καταργηθεί και από τους Διαφημιζόμενους. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών πιέζει τις Δ.Ε. για συνεχώς μεγαλύτερες επιβραβεύσεις με αποτέλεσμα την ανάπτυξη δυναμικής πίεσης προς τα ΜΜΕ για συνεχώς χαμηλότερες τιμές, αλλά και την εμφάνιση πρακτικών "συνεννόησης" με μέλη που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα ή άλλα που αντιμετωπίζουν το θέμα ως ευκαιρία πλουτισμού τους.

5) Οι εργαζόμενοι και τα στελέχη, όλων των βαθμίδων "εκμεταλλευόμενοι" την οικονομική άνθιση της Διαφήμισης, 1999-2008, κέρδισαν επί σειρά ετών, αδιαφορώντας εντελώς για την θεσμική κατοχύρωση και θωράκιση του ρόλου της διαφήμισης. Σιωπηρά και αδιαμαρτύρητα αποδέχθηκαν οποιαδήποτε πρακτική ως σωστή.
Ο εργαζόμενος παρέχει υπηρεσία στην εταιρία του και απαιτείται να ελέγχει το περιβάλλον εργασίας, να προσπαθεί να το βελτιώσει και να αντιστέκεται σε αμφίβολες πρακτικές, προκειμένου να προστατέψει μακροπρόθεσμα την εργασία του.
Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχει συνδικαλιστικό ή όποιο άλλο όργανο στην Διαφημιστική αγορά. Πιθανότατα οι εργαζόμενοι θεωρούν ως χάρη, την συμμετοχή τους στην επικοινωνία.

Η κρίση έχει και τα καλά της. Αναδεικνύει για πρώτη φορά, μετά από δεκαετίες, την αξία των ΑΞΙΩΝ και των ΚΑΝΟΝΩΝ.
Στον επιχειρηματικό κύκλο δεν συμμετέχουν μόνο οι επιχειρηματίες, αλλά όλοι μας.
Τώρα είναι η ώρα να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας για το μέλλον και να λειτουργήσουμε θετικά, με θάρρος και αποφασιστικότητα απέναντι σε όποιο νοσηρό φαινόμενο παρουσιάζεται. Μπροστά στο φάσμα της ανεργίας και της πτώχευσης εταιριών, κρίνω ως μείζονος σημασίας την ενεργοποίηση των ζωτικών αντανακλαστικών μας.
Το μέλλον δεν θα είναι καλύτερο εάν δεν δημιουργήσουμε καλύτερο πλαίσιο.