Φάρος ελπίδας

Το κλίμα που επικρατεί γύρω μας, γίνεται συνεχώς πιο βαρύ.
Κάθε συζήτηση αρχίζει με το ερώτημα, τι θα ψηφίσουμε.
Οι αναποφάσιστοι πολλοί.
Από όλες τις κοινωνικές και οικονομικές τάξεις. Όλοι ανεξαιρέτως δηλώνουν ό,τι θα ψηφίσουν οπωσδήποτε.  
Το συναίσθημα της ευθύνης για την ψήφο τους είναι έκδηλο.
Ξέρουμε όλοι ότι οι εκλογές αυτές δεν θα δώσουν τέλος στον κατήφορο της χώρας. Γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε στην δίνη ενός κυκλώνα που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του. Πρέπει όμως να αντέξουμε ότι συμβεί.
Η κρίση ήρθε στην χώρα τον Οκτώβριο του 2008. Σε λίγους μήνες θα κλείσουμε 4 ΧΡΟΝΙΑ.... και ακόμη δεν βλέπουμε καθαρό ουρανό.
Όσοι ευθύνονται γι αυτό είναι ήδη γνωστοί. Αναμφισβήτητα και ομόφωνα, για πρώτη φορά στην Ιστορία της χώρας.
Ο φόβος όμως για το αύριο, και για το σήμερα για πολλούς, συντηρητικοποιεί την σκέψη τους και ενδεχομένως να αποτελέσει οδηγό για την ψήφο τους.
Λύσεις μαγικές δεν υπάρχουν.
Λύσεις υπάρχουν.
Οι δυνάμεις της Αριστεράς, είναι πιο έτοιμες και υπεύθυνες, όσο ποτέ άλλοτε. Λάθη βέβαια γίνονται. Δεν νομίζω ότι είναι ουσιαστικά.
Έχουν γενικό σχέδιο δράσης, αναφέρουν τι θα διεκδικήσουν και τι όχι, έχουν μεν λιγοστά στελέχη, αλλά ταυτόχρονα συρρέουν καθημερινά, επιστήμονες, άνθρωποι του πολιτισμού, ακόμη και τεχνοκράτες που αγανακτισμένοι από το αίσχος που επικράτησε, είναι έτοιμοι να δουλέψουν σε ένα κοινό σκοπό.
Να καθαρίσει η χώρα από τον κομματισμό, την διαπλοκή, την βρωμιά, τον ωχαδερφισμό, το αίσθημα της υποτέλειας.
Εχθές το βράδυ κάποιος μου είπε: τα στελέχη του ΔΝΤ και των Διεθνών οργανισμών είναι τα καλύτερα στον κόσμο και γι αυτό εμπιστεύομαι τις λύσεις που προτείνουν.
 Ήταν ένας ανέμελος, βολεψάκιας που αδυνατούσε να καταλάβει πως ζουν 2 εκατ. Έλληνες κάτω από το όριο της φτώχειας.
Θα ψηφίσει φαντάζομαι ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, γιατί θεωρεί το μνημόνιο "ευλογία"....
Υπάρχουν κι αυτοί φυσικά!
Εμείς οι υπόλοιποι κατανοούμε τι σημαίνει, Ανάπτυξη με Κοινωνική Δικαιοσύνη, πρόσβαση στην Γνώση, δικαίωμα στην Κοινωνική Προστασία, Ισότιμη Ελλάδα στην Ευρώπη, προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Κατανοούμε επίσης γιατί ο ταπεινωμένος Έλληνας, αναζητά λύση στον εξτρεμισμό και προσπαθούμε να τον αποτρέψουμε με την βαθιά πίστη μας, ότι η Δημοκρατία είναι η λύση.
Κατακτήσαμε, νομίζω, ήδη έναν στόχο. Να μην επιτευχθεί αυτοδυναμία κανενός.
Στόχος της κοινωνίας πρέπει να είναι η πολυφωνία, η οποία θα δημιουργήσει συνθήκες συνεργασίας και προγραμματικών συγκλήσεων. 
Στόχος δύσκολος και επίπονος.
Αργός στην επίτευξή του. Αλλά μοναδικός και αναγκαίος.
Η Αριστερά πρέπει να στηριχθεί. 
Πρέπει να της δοθεί το δικαίωμα να κυβερνήσει και να αλλάξει το πολιτικό σύστημα. 
Να ξεβολέψει του αρουραίους και να αφανίσει τα παράσιτα που τρώνε στις πλάτες μας και απομυζούν κάθε στιγμή που περνάει, τον πλούτο της χώρας. Που αναγκάζουν τα καλύτερα παιδιά μας να φύγουν στο εξωτερικό για να αναζητήσουν το αυτονόητο. Αξιοκρατία και ευκαιρίες.
Οι κάλπες επιβάλλεται να αναδείξουν τους τίμιους, τους ανιδιοτελείς, τους ειλικρινείς.
Ελπίζουμε, συμμετέχουμε, αλλάζουμε.