Προστασία; Για ποιόν;

Η κρίση των ΜΜΕ άρχισε να χτυπάει καμπανάκι πριν από 2 τουλάχιστον χρόνια.
Τώρα απλώς παρακολουθούμε το έργο που είχε αναγγελθεί.
Το χρηματιστήριο σταμάτησε να είναι πηγή ηλιθίων που αγόραζαν και πούλαγαν αξίες, για να χάσουν στο τέλος τα χρήματά τους την ίδια ώρα που στελέχη ή μέτοχοι των αντίστοιχων εταιρειών πλούτιζαν χωρίς να τους ελέγχει κανείς. Όχι ότι τους ελέγχουν τώρα, αλλά τουλάχιστον αναγκάστηκαν να βγουν από το χρηματιστήριο και αναζητούν τώρα χρήματα με τις γνωστές διαδικασίες της αγοράς (!!!), ποιο εύκολα δηλαδή.
Ο κ. Μ. Καψής διατυπώνει μια ενδιαφέρουσα άποψη για το πως θα τους βοηθήσουμε, επικαλούμενος την Δημοκρατία μας και καταγγέλλοντας την Ένωση Συντακτών και τα κόμματα που κάνουν απεργίες, διότι έτσι, λέει, δεν λύνεται το οικονομικό πρόβλημα. Προφανώς ξεχνάει ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν το δημιούργησαν οι εργαζόμενοι στον ΔΟΛ, αλλά τα στελέχη που πέρασαν και έφαγαν και φυσικά ότι ο ΔΟΨ δεν είναι ΔΟΛ.
Επίσης, διαφεύγει στον κ. Μ. Καψή και στους άλλους μεγαλο-δημοσιογράφους, ότι η δουλειά τους ήταν να μας προστατεύουν από την εξουσία που μας τα έτρωγε τόσο χρόνια και όχι να την συγκαλύπτουν.
Ο κόσμος έχει αποφασίσει ότι για την κατάντια του φταίνε όλοι, αλλά κυρίως όσοι μπορούσαν να κάνουν κάτι και δεν το έκαναν, γιατί τελικά μπήκαν στο σύστημα και αφομοιώθηκαν από αυτό.
Εάν συμφωνούμε ότι τα τελευταία 25 χρόνια ήταν καταστροφικά από οικονομικής πλευράς, πρέπει να συμφωνήσουμε επίσης ότι ήταν ελλειπέστατα και καταστροφικά και από δημοσιογραφικής πλευράς.
Συνεπώς να αναζητήσουν τις ευθύνες στους εαυτούς τους και να αποχωρήσουν πρώτοι διότι απέτυχαν να μας προστατέψουν στο ελάχιστο.

Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο του Μ. Καψή εδώ