Δημοκρατία και Αυταρχισμός

Προσθήκη λεζάντας

Το προηγούμενο post  "6 Δεκεμβρίου 2008", ήταν αφορμή μιας εξαιρετικά ενδιαφέρουσας κουβέντας η οποία αναπτύχθηκε με σχόλια στο  facebook account του blog.
Τι είναι σημαντικότερο από την ανθρώπινη ζωή; 
Τίποτα. Ομοφωνία.
Ποιοι φταίνε για τις ζωές που χάνονται ανάμεσα σε διαμαρτυρίες ή διαδηλώσεις;
Ποιος είναι ο ρόλος της Αστυνομίας ή της όποιας εξουσίας που καταδικάζει επί τόπου;

Η επιχειρηματολογία είναι μεγάλη και μάλιστα σημαντική για τις εκατέρωθεν απόψεις.
Κάποιοι υποστηρίζουν τα θύματα αστυνομικούς, άλλοι τους διαδηλωτές.
Το σημαντικό σημείο όμως δεν είναι η ευθύνη των διαπλεκόμενων. Θύματα υπάρχουν και από τις δύο πλευρές. Κανένας νεκρός όμως, δεν είναι ασήμαντος.
Η δημοκρατία μας βέβαια έχει πονέσει και τραυματιστεί πολύ από πράξεις τυφλής βίας. Οι ψευτο-αντάρτες των τρομοκρατικών οργανώσεων είναι το ίδιο δολοφόνοι με τους φασίστες αστυνομικούς.
Για να εξηγούμαι εννοώ μόνον αυτούς που κάνουν κατάχρηση της εξουσίας τους και σκοτώνουν.
Δεν δίνω το δικαίωμα σε κανέναν "αντάρτη" να σκοτώνει στο όνομά μου, για να καλυτερεύσει την ζωή μου. 
Αντίστοιχα δεν δίνω το δικαίωμα και σε κανέναν αστυνομικό να δικάζει ερήμην μου, επί τόπου, οποιονδήποτε. Δεν είναι αυτός ο ρόλος του.
Η μη εκπαίδευση του δεν αποτελεί δικαιολογία. Εάν δεν καταλαβαίνει τι έχει εντολή, από τον λαό να κάνει δεν πρέπει να βρίσκεται στην αστυνομία.
Οι ψυχασθενείς ή εντολοδόχοι μπορούν να αποταχθούν και όχι να καλύπτονται από την συντεχνία των υπολοίπων παρανόμων συναδέλφων τους.
Ευτυχώς αυτοί είναι πολλοί λίγοι, αλλά δυστυχώς αρκεί ένας για να σκοτώσει ή να δείρει ανελέητα.
Η Δημοκρατία είναι αγαθό. 
Ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή επίσης.
Η ψυχραιμία όπλο.