Περαίωση

Τελικά η περαίωση είναι γεγονός.
Μια ακόμη επιβεβαίωση, του κράτους της αδικίας, της απατεωνιάς, της λαμογιάς, του ωχαδερφισμού.
Μια ακόμη μαχαιριά στο βαλλόμενο πολιτικό σύστημα και τις υπόγειες διαδρομές του.
Καλώς απαξιώνεται λοιπόν.
Όποιος δεν πλήρωσε, καλώς έπραξε.
Οι υπόλοιποι ... ας προσέχαμε.
Πως ζητάνε να ξαναπληρώσω, όταν όλοι οι άλλοι για πολλοστή φορά γλυτώνουν και μάλιστα νόμιμα;
Ποια πολιτική δικαιώνεται όταν δίνει άφεση αμαρτιών στους κλέφτες;
Το σκεπτικό, ότι έτσι θα σταματήσουμε τους εκβιασμούς των εφοριακών και το μαύρο χρήμα που παίρνουν, δηλώνει:

• αδυναμία επόπτευσης, 
• παραδοχή αδυναμίας λήψης νέων μέτρων και 
• φυσικά απόρριψη της ιδέας για αλλαγή νοοτροπίας στα φορολογικά.

Υπάρχουν φυσικά και αυτοί οι επιχειρηματίες που πραγματικά δεν μπορούν να πληρώσουν τα χρωστούμενα. Που εκβιάζονται από τους τοκογλύφους (που κακώς χρησιμοποίησαν) ή από τις Τράπεζες που ζητούν τα σπίτια τους ή ότι άλλο βρουν.
Δεν μιλώ γι αυτούς. Αλλά για τους πολλούς και μεγάλους που φοροδιέφυγαν, έχοντας σε γνώση τους ότι δεν θα υπάρχει πρόβλημα, αφού ο μεγάλος χορηγός τους (το κράτος) θα απαλείψει τις υποχρεώσεις τους και θα αρχίσει να μετράει από αύριο ξανά από την αρχή.
Είναι τουλάχιστον γελοίο να πιστεύει ο Υπουργός Οικονομίας ότι έτσι θα λύσει το πρόβλημα.
Απλώς μας δείχνει ότι ενδιαφέρεται μόνο για την πολιτική του επιβίωση κάνοντας το χατίρι στην τρόικα.