Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Υποκλίνομαι στην χαμένη συλλογικότητα

Εδώ είμαστε πάλι!
Η αποχή είχε να κάνει με την αγανάκτηση.
Αλλά φευ!
Ηρέμησα ..... λίγο.
Τα γεγονότα από την Νομική και μετά έχουν επηρεάσει καταλυτικά την σκέψη μου.
Τι έχει γίνει σε 2 σχεδόν εβδομάδες;
Μετανάστες, Αίγυπτος, Φαρμακοποιοί, Γιατροί, ΜΜΜ, ΙΚΑ, Φορολογικά, Επιμήκυνση Δανείου, νέα αναγγελία επέκτασης Μνημονίου έως το 2015 (και βλέπουμε), Διόδια (δεν πληρώνω), ΣΚΑΙ-1821, Περιβαντολογικό νομοσχέδιο, Αγρότες !!!!
Όσο και να προσπαθώ να μην ακούω και να μην βλέπω, δεν γίνεται.
Ομολογώ ότι όπως όλοι επηρεάζομαι.
Οι σκέψεις μου οδηγούνται συνεχώς στο γιατί δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος.
Το αναφέρω αυτό, διότι η εκτίμησή μου είναι ότι παρά τις ραγδαίες και σημαντικές αλλαγές παντού και παρά το γεγονός ότι όλες έχουν κοινό παρανομαστή τους αδύναμους, δεν φωνάζει κανείς εκτός από τις ομάδες που πλήττονται.
Το εξοργιστικό είναι ότι για να περάσει η κυβέρνηση, όσα της επιβάλλουν, χρησιμοποιεί ως επικοινωνιακό τέχνασμα την παλαιοκομματική πολιτική τακτική της σύγκρουσης των κοινωνικών ομάδων, προβάλλοντας μόνον τα αιτήματα των συντεχνιών που κυριαρχούν και φυσικά αντιστέκονται.
Με αυτόν τον τρόπο μεταφέρει την εκάστοτε συζήτηση μακρυά από το πρόβλημα που υποτίθεται ότι θέλει να λύσει.
Σε όλα ο κοινός παρανομαστής είναι η ενδυνάμωση των συμφερόντων των μεγάλων εταιριών ή τουλάχιστον αυτό φαίνεται να είναι το αποτέλεσμα των ενεργειών της.
Οι φαρμακοποιοί και οι Γιατροί θέλουν να τα παίρνουν, οι Αγρότες να επιδοτούνται, οι οδηγοί να μην χάσουν τα δικαιώματά τους, οι καημένοι εργολάβοι που δεν παίρνουν τα λεφτά τους κλπ κλπ.
Η αλήθεια είναι ότι τα κακώς κείμενα της Ελληνικής κοινωνίας είναι πολλά.
Αλλά δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατόν να επιλέγουμε γιατρούς της αρεσκείας μας και το κράτος να τους πληρώνει και αυτό δεν γινόταν έως σήμερα.
Η απάντηση; Δεν είναι δυνατόν.
Σε πολύ λίγο χρόνο θα πληρώνουμε τα πάντα (σε ιδιωτικά ιατρεία ή κλινικές φυσικά)
Γιατί δεν ξεσηκώνεται κανείς;
Διότι οι "επαναστάσεις" έχουν ως καύσιμο την συλλογικότητα και το ΚΟΙΝΟ καλό. Όταν θέλεις να περάσεις κάτι χτυπάς μόνο το ατομικό συμφέρον έτσι ώστε να μην μπορεί κάποιος να αντισταθεί, αφού θα χάσει το εισόδημά του ή την δουλειά του. Φυσικά έχεις δημιουργήσει και περιβάλλον ανασφάλειας για δυσκολέψει και τους υπόλοιπους που θα ήθελαν να σταθούν αλληλέγγυοι σε πιθανά δίκαια αιτήματα.
Οι τηλεοράσεις γέμισαν αβανταδόρους και πληρωμένους βουλευτές που κάθε βράδυ βγαίνουν για να καταγγείλουν κάποιον που τα παίρνει, έχοντας οι ίδιοι ασυλία για όλα.
Κανείς φυλακή, κανείς κατηγορούμενος.
Μόνον εμείς.
Δυστυχώς ορισμένοι ανάμεσά μας, δεν θέλουν να πιστέψουν ότι έχουν κάνει λάθος τόσα χρόνια που τους υποστηρίζουν.
Υποκλίνομαι.....

        

1 σχόλιο:

Δημήτρης Μαυρικάκης είπε...

Οι οικονομίες - παραδοσιακά - αναγεννώνται είτε μέσα από έναν πόλεμο, είτε μέσα από ένα κράχ. Οι γονείς μας και οι παπούδες μας βιώσανε το πρώτο. Αυτό που βιώνουμε εμείς σήμερα είναι ο δικός μας πόλεμος και είναι σαφές ότι δεν έχουμε εμπειρία για να το διαχειριστούμε. Δεν λέω ότι η απραξία είναι λύση, αλλά οι αντιδράσεις τις περισσότερες φορές είναι βιωματικές και ανάλογα βιώματα - ευτυχώς - μας λείπουν. Υποσυνείδητα, αυτό από επιλέγει ο μέσος άνθρωπος είναι κατ' αρχήν να επιβιώσει.... και να συλλέξει πληροφορίες για να διαχειριστεί όσα του συμβαίνουν. Δράση και αντίδραση. Πλάνο δεν μπορεί να υπάρξει!

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάζετε, κρίνετε, συμμετέχετε

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Δημοφιλείς αναρτήσεις