"Όχι" στην συναίνεση

Ο Πρωθυπουργός τους κάλεσε.
Αυτοί θα πάνε. Όλοι, πλην του γνωστού ενός (ΚΚΕ).
Δεν είναι κακό να συμμετάσχεις, να ακούς, να συνδιαλέγεσαι.
Πολλές φορές γίνονται προσκλήσεις από τους εκάστοτε Πρωθυπουργούς. Όσες θυμάμαι είχαν έναν κοινό παρανομαστή. Ήταν όλα προαποφασισμένα και οι συναντήσεις αφορούσαν στις κάμερες και την κοινή γνώμη. Τουτέστιν, ζητούσαν συνενόχους.
Τώρα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.
Ο κόσμος, παρά την σιωπηρή αγανάκτησή του, δίνει ακόμη λίγο χώρο στην πολιτική. Τα κόμματα χρειάζονται το απαιτούμενο άλλοθι για να αλλάξουν πρακτικές. Θα έχουν και αυτή την ευκαιρία. Όλοι τους.
Η κυβέρνηση καλεί, με όλα τα παπαγαλάκια της από τον Θόδωρο Αγγελόπουλο! έως την Ντόρα Μπακογιάννη, σε συνεννόηση και εν τέλει σε συναίνεση. Χρησιμοποιεί όλους τους μηχανισμούς, επικοινωνιακούς και μη.
Ο Πρωθυπουργός, 1 χρόνο μετά το Ιστορικό πολιτικό του λάθος, θέλει να "μιλήσει" με τα υπόλοιπα κόμματα, προκειμένου να ακούσει τις απόψεις τους. Τι θα μάθει δηλαδή περισσότερο;
Το σύνολο των κομμάτων (πλην του απολίτικου και λαϊκιστή Καρατζεφέρη) έχουν πει, σε όλους τους τόνους, ότι κάνει λάθος και θα πρέπει να απεγκλωβίσει την χώρα από το απαράδεκτο μνημόνιο.
Αυτός τώρα, χρειάζεται συναίνεση διότι τον αναγκάζει η τρόικα, που ξέρει εξαιρετικά καλά τις παγκόσμιες οικονομικές ισορροπίες. Τι προσδοκά λοιπόν, εκτός από το να γράψουν οι κάμερες τις συναντήσεις;
 Τίποτε άλλο.
Οι πρόθυμοι, Μπακογιάννη, Καρατζαφέρης και ο λιγότερο πρόθυμος αλλά αριβίστας της εξουσίας Σαμαράς, θα προσφέρουν το άλλοθι μιας ιδιότυπης "συγκυβέρνησης" προκειμένου να ξεπουληθεί χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις η περιουσία της χώρας. Αυτό δηλαδή, που εξ αρχής ήθελε να αγοράσει το διεθνές κεφάλαιο. Χωρίς χρήματα και με εργατικούς νόμους και μεροκάματα Αφρικής.
Συνεπώς, το ζήτημα δεν είναι εάν κάποιος θα πάει στην συνάντηση, αλλά εάν θα καταλήξει να υποστηρίξει την κυβερνητική ληστρική, αντεθνική και προδοτική για χώρα πολιτική. Με ψέμματα όμως δεν κυβερνιέται η χώρα.
Η συναίνεση θα δώσει χρόνο μεν στην κυβέρνηση, αλλά δεν θα λύσει τα προβλήματα.
Συνεπώς πρέπει στο σύνολό τους να πουν ΟΧΙ, στην συναίνεση αλλά και στην συνενόηση. 
Να αντιτάξουν ως αίτημα την ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗς. 
Αυτό το αίτημα έχει βάση στον Λαό και στο σύνολο των κομμάτων (ακόμη και του ΠΑΣΟΚ), εκτός από την στενή κυβερνητική παρέα.
Διλήμματα δεν υπάρχουν. Μόνο με ψέμματα δημιουργούνται (ξέρει ο "πρωθυπουργός" από αυτά). Η κυβέρνηση δεν έχει την δεδηλωμένη του κόσμου και γι αυτό απαιτείται να αλλάξει πολιτική και να σταματήσει να μιλάει ως καθ' έδρας σοφός και αλάθητος.
Στην συνέχεια λύση θα φέρει η αλλαγή του συστήματος εκλογών σε Απλή αναλογική.
"Αναγκαστικές" πολυκομματικές κυβερνήσεις στην βάση προγραμματικών συγκλήσεων. 
Όσες εκλογές κι αν γίνουν οι πολίτες θα γνωρίζουν ότι το κράτος θα λειτουργεί αφού στην εξουσία θα εναλλάσσονται συνεχώς πολιτικοί και πολιτικές που δεν θα μπορούν να αλλάξουν τα πάντα επειδή τους "κάπνισε" ή λες και έχουν την μαγική λύση.
Μεσσίες τέλος. Στο πρόσωπο του σημερινού (αλλά και του προηγούμενου και του πιο προηγούμενου) Πρωθυπουργού, όπως επίσης και του Σαμαρά αποδεικνύεται περίτρανα ότι δεν υπάρχουν θεοί, παρά μόνο θνητοί περιορισμένων δυνατοτήτων.
ΌΧΙ, στην συναίνεση.
ΝΑΙ, στην βούληση του κόσμου για αλλαγή πολιτικής.