Η επανάσταση είναι δύσκολη το καλοκαίρι

Λίγες ημέρες πριν τις διακοπές.
Γύρω αμηχανία.
Η ανάγκη για χαμόγελο περιορίζεται στα λίγα λεπτά που ο νους ξεφεύγει. Όλοι, μα όλοι, ζουν με το άγχος της επόμενης ημέρας.
Για πρώτη φορά, το πρόβλημα της χώρας, είναι η κοινή συνισταμένη των εκατομμυρίων συνιστουσών των κατοίκων της.
Για πρώτη φορά, βλέπω γύρω τόση ενόχληση, τόσο προβληματισμό.
Πολλοί προσπαθούν να διασκεδάσουν την κατάσταση μέσω της στιγμιαίας φυγής τους από τον κύκλο που μέσα ζουν.
Μάταιο; Ποιος ξέρει.
Έτσι κι αλλιώς η χαρά και η απόλαυση είναι στιγμιαία γεγονότα. Πάντως εξαιρετικά ισχυρά, τόσο που μπορούν να σε κάνουν να ζεις για ώρας/ώρες σε έναν παράδεισο.
Μπορούμε όμως να το δούμε κι αλλιώς.
Ο προβληματισμός ήταν αναγκαίος, για να επανασυντάξουμε τις σκέψεις μας. 
Αυτές που χάθηκαν στην ψεύτικη ευδαιμονία.
Τώρα ήρθαν πίσω. Εάν τις χρησιμοποιήσουμε σωστά, μπορούμε να πάμε λίγο πιο μπροστά.  
Να δούμε αλλιώς το μέλλον.
Να συνειδητοποιήσουμε ότι οι οικογένειες και κατ' επέκταση οι κοινωνίες, δεν είναι Ανώνυμες Εταιρίες που πτωχεύουν. Αποτελούνται από σκεπτόμενα άτομα που έχουν ανάγκη την συνομιλία, την επικοινωνία και την ανάλυση.
Ατομικά ή συλλογικά. Αυτό το τελευταίο είχε χαθεί και απαξιωθεί εντελώς.
Τώρα δίνεται η ευκαιρία να τα ξαναπούμε.
Άλλωστε τίποτα καλό δεν γεννήθηκε σε καιρούς ανεμελιάς. Οι σημαντικές ιδέες προέκυψαν μετά ή μέσα από περίεργες και δύσκολες στροφές της Ιστορίας των λαών. Η ωριμότητα και η σωφροσύνη έπονται, συνήθως, τραγικών καταστάσεων που ενεργοποιούν τα αμυντικά αντανακλαστικά των πολιτών.
Έτσι και τώρα.
Σε πείσμα των καιρών. Σε πείσμα των απαράδεκτων Διοικητών της κοινωνίας. Απέναντι στις αντιξοότητες θα γεννηθεί το νέο.
Δεν θα έχει εικόνα. 
Θα είναι η νέα κοινή συνισταμένη, που θα έχει προκύψει από την ευαισθητοποίηση των ατόμων στα κοινά, την αλληλεγγύη στον διπλανό και την δεκτικότητα στην διαφορετική άποψη.
Εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών, σε αυτή την χώρα, αυτή την στιγμή, συζητούν για πράγματα που δεν φανταζόντουσαν ότι θα συζητούν πριν λίγο καιρό. Αυτό είναι το θετικό.
Αυτός ο κοινωνικός αυτοματισμός, είναι ξένος στους επαγγελματίες πολιτικούς, που πάντα προσπαθούν να τον χειραγωγούν προς συμφέρον τους φυσικά.
Η θεωρία του χάους, δεν αφήνει περιθώρια για ακριβείς προβλέψεις στην εξέλιξη των κοινωνιών. Δεν γνωρίζουμε εάν το σημείο που θα βρεθούμε ως κοινωνία, θα είναι καλύτερο ή χειρότερο από το τωρινό. Η λέξη "εξέλιξη" δεν έχει αντίθετο, συνεπώς δεν έχει και πρόσημο. Είναι απλά μια άλλη κατάσταση, σε μια άλλη χρονική στιγμή.
Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε, είναι να σπρώξουμε το μέλλον μας, την ζωή μας, προς την κατεύθυνση που εμείς προσδοκούμε.
Έχουμε υποχρέωση να το κάνουμε.
Θα το κάνουμε, εάν αρχίσουμε να αντιστεκόμαστε στο παλιό και να αμφισβητούμε συνεχώς τον ευατό μας.
Η επανάσταση είναι δύσκολη το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Η αστική ραστώνη θα μας ηρεμήσει για λίγο.
Το έχουμε και αυτό ανάγκη.
Μετά όμως.....