Οι δυνάμεις της ΔΗΜ.ΑΡ και η Ανανεωτική Αριστερά

 Η Δημοκρατική Αριστερά πρέπει να διαθέσει τις δυνάμεις της παίρνοντας πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση του χώρου της Ανανεωτικής Αριστεράς.

Δύο φορές κρίθηκε.

Ήταν αρκετές.

Στην πολιτική οι ιδέες αξιολογούνται και δοκιμάζονται, αλλά οι πράξεις τελικά κρίνονται.

Οι πολίτες δεν επιθυμούν θεωρίες, αν και μαγεύονται από αυτές διότι μπορούν να τους δώσουν την ελπίδα και το όραμα που έχουν ανάγκη.

Η εφαρμογή του πολιτικού σχεδίου της Δημοκρατικής Αριστεράς ήταν λάθος, διότι:

·     Απουσίαζε το κοινωνικό στίγμα των προτάσεων και των πράξεών της.

·     Μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε κόμμα προγραμματικής «ενότητας», αντί να διεκδικήσει να συντονίσει τις δυνάμεις της σε ένα κοινό σχέδιο.

·     Έδωσε την εικόνα ενός κόμματος μεταβατικού με αναζήτηση συμπληρωματικού ρόλου. Μετατοπίστηκε για μεγάλο διάστημα από τον χώρο της Αριστεράς στο χώρο του Κέντρου και η επάνοδός της στην Αριστερά δεν αιτιολογήθηκε με επαρκείς πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους.

Περιορίστηκε δε, στην λογική μιας άχρωμης διαχείρισης χωρίς αναφορές σε προτάσεις συνολικής μεταβολής της κοινωνίας.

Οι ευθύνες της για τις κάθε λογής παροδικές και ανούσιες συνεργασίες, ήταν έξω από κάθε Αριστερή αντίληψη περί συνεργασιών και εξέπεμπαν διαρκώς το μήνυμα ότι ο πραγματικός λόγος αυτών ήταν η εκλογική συνέχεια και όχι η συνέπεια στο πολιτικό σχέδιο που είχε υπερψηφιστεί και στα 3 Συνέδριά της.

Τώρα προχωράει σε 4^ο Συνέδριο μέσα σε 5 χρόνια.

Τι μπορεί να λύσει ένα συνέδριο;

Πως μπορεί να αποκτήσει αξιοπιστία κάποιος που την έχασε;

Μπόρεσε να το κάνει ο Γ. Παπανδρέου όταν πήρε το δακτυλίδι για να ηγηθεί ενός κόμματος που είχε διαβάλει την χώρα και τους πολίτες οδηγώντας προς την διαπλοκή και την διαφθορά;

Ή ο Ε. Βενιζέλος, όταν ο προκάτοχός του παρέδωσε την χώρα στα δόντια των αγορών; Το περήφανο ΠΑΣΟΚ έφτασε το 3,7% και έπεται συνέχεια.

Μπόρεσαν να το σώσουν τα νέα του στελέχη ή η αλλαγή ηγεσίας;

Η Δημοκρατική Αριστερά σήμερα έχει απαξιωθεί σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορεί πια να αναζητήσει καμία εκ νέου ευκαιρία από τους πολίτες. Το μόνο που μένει είναι με συντεταγμένο τρόπο να μετεξελιχθεί συμμετέχοντας στην νέα προσπάθεια ανασυγκρότησης του χώρου της Ανανεωτικής Αριστεράς, όπως δηλωτικά μπορούμε να αποκαλέσουμε τον χώρο που η καινοτομία των ιδεών του είναι πραγματικά και διαρκώς χρήσιμη για την κοινωνία.

Το 4^ο Συνέδριο της ΔΗΜ.ΑΡ θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο εξελίξεων, εάν:

·      ο στόχος του ήταν ένα σχέδιο πολιτικής ανασυγκρότησης, με την συμμετοχή πολιτών που αγωνιούν για το μέλλον τους και όχι στελεχών που αγωνιούν για το δικό τους μέλλον.

·      δεν πραγματοποιηθεί για να εκλέξει μόνο Πρόεδρο και να συνεχίσει να στρουθοκαμηλίζει ότι οι απόψεις της θα δικαιωθούν, λες και απασχολεί αυτό κανέναν.

·      τα στελέχη της αλλάξουν νοοτροπία κατανοώντας ότι το κόμμα δεν είναι φορέας των δικών τους αντιλήψεων, αλλά οργανισμός συγκέντρωσης, κωδικοποίησης και διεκδίκησης των απόψεων της κοινωνίας.

Για τους παραπάνω λόγους, εκτιμώ ότι μάλλον είναι ουτοπία να πιστεύω ότι κάτι μπορεί να αλλάξει έως τις 22 Μαίου. Άλλωστε το τελευταίο θαύμα που καταγράφηκε, πραγματοποιήθηκε πριν από 1.982 χρόνια και αφορούσε την ανάσταση του Ιησού….

Θα συμμετάσχω στο Συνέδριο αλλά με στόχο την μετεξέλιξη της ΔΗΜ.ΑΡ σε έναν άλλο φορέα που θα μπορεί να εμπνεύσει. Κάθε άλλη εξέλιξη απλά θα στείλει και εμένα πίσω στην καθημερινότητά μου, που είναι ζωτικής σημασίας.

Συνεπώς το ερώτημα που θα τεθεί είναι: ακόμη λιγότεροι ή προσπάθεια να γίνουμε ακόμη περισσότεροι;