Τελικά, νομίζω ότι αποφεύχθηκε το χειρότερο. Προς το παρόν τουλάχιστον.
Οι εκτός Ευρωπαϊκής λογικής και αλληλεγγύης Γερμανοί ήθελαν ως "penalty" την αφαίρεση ψήφου του απείθαρχου κράτους. Οι Γάλλοι, με τα γνωστά προβλήματά τους, συμφώνησαν στην πρόταση αυτή, αλλά "κατάφεραν" να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι η τιμωρία δεν θα είναι αυτόματη, αλλά θα συζητιέται πρώτα (ευτυχώς!!!)
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω;
Εάν πέρναγε κάτι τέτοιο θα καταλυόταν η εθνική κυριαρχία των κρατών, αφού χωρίς ψήφο, θα παίρνονταν αποφάσεις για τις αντίστοιχες χώρες από όλους του υπόλοιπους.
Εάν δηλαδή αυτό συνέβαινε στην Ελλάδα, θα μπορούσαν να εντάξουν π.χ. τα Σκόπια στην Ε.Ε. με το όνομα Μακεδονία ή να αλλοιώσουν την σχέση μας με την Τουρκία, χωρίς να μας ρωτήσουν, ψηφίζοντας ότι θέλουν.
Φυσικά όλες οι χώρες ήταν ενάντια σε κάτι τέτοιο.Αναδεικνύονται όμως κάποια σημαντικά θέματα πολιτικής.
Οι χειρισμοί της ελληνικής κυβέρνησης τον τελευταίο χρόνο, έχουν δώσει επιχειρήματα στο διεθνές κεφάλαιο, που κυβερνάει τις μεγάλες χώρες (Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία κατά σειρά), να προσπαθήσει να δημιουργήσει μηχανισμούς άμυνας στις επεκτατικές βλέψεις του. Αυτές δεν περιορίζονται όπως γνωρίζουμε στα όρια ενός κράτους, αφού μέσω της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας που δημιούργησαν, επεκτείνεται στην κυριαρχία κρατών.
Δυστυχώς η γνωστοποίηση του Ελληνικού προβλήματος, έφερε την χώρα μας στην μειονεκτική θέση να βρίσκεται στο κέντρο της επιχειρηματολογίας τους και να είναι το μελανότερο παράδειγμα. Κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί ποτέ πριν. Διότι το χρέος είναι κάτι άυλο ουσιαστικά. Όλοι δανείζονται από άλλους για να πληρώσουν τους προηγούμενους και έτσι κερδίζουν όλοι.
Η επικινδυνότητα της σημερινής (όπως και της προηγούμενης) κυβέρνησης είναι ότι για τους δικούς τους μικροπολιτικούς λόγους, θυσίασαν το δημόσιο συμφέρον.
Η Ιστορία όμως είναι αμείλικτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάζετε, κρίνετε, συμμετέχετε