Διαφθορά (διαφθορείς και διεφθαρμένοι)

Τι είναι ο άνθρωπος;
Χιχιχιχιχιχι, γέλια.
Στις μέρες μας αποτελεί σχεδόν αστειότητα να φιλοσοφεί κάποιος για την ίδια του την ύπαρξη.
Μάλλον διότι ζούμε στην εποχή της μάσκας και έχοντας απαξιώσει οποιαδήποτε ηθική και πνευματική αξία, λειτουργούμε σαν σε καρναβάλι υποδυόμενη άλλους.
Τελικά όμως δεν έχω πρόβλημα με το μασκάρεμα, αλλά κυρίως με το γεγονός ότι θεωρούμε οποιαδήποτε αξία διαπραγματεύσιμη.
Η φιλία εύκολα υποκαθίσταται από την λυκοφιλία, η λατρεία από την απλή συμμετοχή, ο έρωτας από το sex, ο επαγγελματισμός από την πονηριά, οι σχέσεις από την απλή έγνοια.
Μια έντονη αλλαγή που καταντάει διαφθορά.
Εδώ γεννάται ένα κρίσιμο θέμα.
Ποιος είναι υπεύθυνος για την διαφθορά. Αυτός που διαφθείρεται ή αυτός που διαφθείρει;
Νομίζω ότι έχω καταλήξει.
Αυτός που διαφθείρει πραγματοποιεί μεγαλύτερο "έγκλημα" από τον διεφθαρμένο.
Παράδειγμα: όταν κάποιος πάει να λαδώσει για να πάρει μια δουλειά, γνωρίζει ότι κινείται σε ένα οριακό κοινωνικό σύστημα κέρδους. Ξέρει ότι αναλόγως του ποσού, θα μπορέσει να κάμψει τις αντιστάσεις κάποιου και συνεπώς να κάνει την δουλειά του. Από την άλλη, ο εν δυνάμει διεφθαρμένος θέλει να συγκρατηθεί, αλλά συνήθως το ποσό είναι αυτό που τον "αναγκάζει" να "υποκύψει".
Εάν ήμουν δικαστής, θα επέβαλα ποινή μεγαλύτερη σε αυτόν που κατά συνείδηση και εκ προθέσεως διαπράττει έγκλημα αξιών και λίγο μικρότερη σε αυτό που καταπατάει τις αξίες του και ενδίδει.
Αυτή η κατηφόρα θα οδηγήσει σε έντονη σύγκρουση ομάδες ανθρώπων, αφού η άνευ ορίων και πλαισίων συμβίωσή μας θα κάνει ανεξέλεγκτη και απρόοπτη κάθε ενέργειά μας.
Το παραπάνω παράδειγμα μπορεί να "υλοποιηθεί" σε οποιαδήποτε είδους σχέση. Στην εργασία, στην φιλία, στις σχέσεις, στον έρωτα, στην πολιτική.
Μπορεί να ονομαστεί και εκμμετάλλευση του πιο αδύναμου (χαρακτήρα).
Το δύσκολο είναι να λες όχι.

ΥΓ. Εγώ στα παιδιά μου θα δείχνω όλους τους διαφθορείς και τους διεφθαρμένους για να ξέρουν. Μπορείτε να το αρχίσετε κι εσείς, εκτός κι αν σας αρέσει η κατάσταση.