Ρεαλιστική πρόταση οικονομικού διεξόδου από την κρίση

Καθημερινά συζητάμε και συζητάμε για τις πολιτικές που πρακτικές, τα αδιέξοδά τους και την αλλαγή του πολιτικού συστήματος σε ένα πιο υγιές και αποτελεσματικό.

Τα βάρη μας είναι πολλά. Φαντάζουν σαν βουνά που πρέπει να τα ξεπεράσουμε βαδίζοντας σε μονοπάτια, άλλα αδιέξοδα και άλλα δύσβατα. Πρέπει όμως να τα περπατήσουμε, να αντέξουμε και να φτάσουμε στην άλλη πλευρά.

Οι συζητήσεις συνεχώς σταματούν στην ανάγκη για μια διαφορετική πρόταση, πολιτική και οικονομική, που θα είναι ρεαλιστική και περισσότερο αποτελεσματική από την μνημονιακή αδιέξοδη πρακτική.

Χωρίς να κάνω τον επαίωντα, διαβάζοντας αρκετά παραθέτω ορισμένες κατευθύνσεις οικονομικής πολιτικής που φυσικά χρήζουν συζήτησης και περαιτέρω επεξεργασίας, αλλά κυρίως χρειάζονται θετική διάθεση ανάγνωσής τους.

 - Έκδοση ευρωομόλογου (διεκδίκηση). θα μπορούσε να συνεισφέρει ουσιαστικά η δημιουργία ενός μηχανισμού κοινής διαχείρισης του χρέους με τη μεταφορά μέρους του ελληνικού χρέους και άλλων περιφερειακών χωρών στην Ε.Κ.Τ. Αγορά ομολόγων από την δευτερογενή αγορά από τον προσωρινό μηχανισμό χρηματοοικονομικής στήριξης, (αντιμετωπίζεται αρνητικά, προσωρινά, από την πλευρά συντηρητικών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων)

- Θετική αναδιάρθρωση του συνολικού χρέους της χώρας (ενδεχομένως και μέσω ΕΛΕ), με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, μείωση του επιτοκίου και περίοδο χάριτος.

Η αναδιαπραγμάτευση του χρέους θα πρέπει να προβλέπει: 

α) Η αποπληρωμή του χρέους θα κατανεμηθεί σε μια πολύ μεγαλύτερη χρονική περίοδο και σε ετήσιες δόσεις περίπου του ίδιου ύψους.

β) Η αποπληρωμή του χρέους θα πρέπει να αρχίζει έπειτα από μια περίοδο χάριτος δύο έως πέντε ετών. 

γ) Το επιτόκιο του χρέους δεν πρέπει να απέχει πολύ από το επιτόκιο με το οποίο δανείζεται η Γερμανία.

Μόνο έτσι θα κερδίσουμε αναγκαίο χρόνο για τη ανατροπή του συστήματος διαφθοράς και διαπλοκής και για να αποδώσουν τα μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης χωρίς την ισοπέδωση της κοινωνίας 

δ) οι δανειστές μας δεν θα χάσουν τα χρήματα που μας δάνεισαν.

 - Πενταετές αναπτυξιακό πρόγραµµα επενδυτικών δραστηριοτήτων, ενδεικτικά της τάξης των 20 δισ. και χρηματοδότησή του από τους μηχανισμούς της ΕΕ, η οποία θα μπορούσε να οργανώσει την επενδυτική πρωτοβουλία για την αναπτυξιακή ώθηση της οικονομίας με τη βοήθεια του προϋπολογισμού (∆ημόσια Ταµεία/ΕΣΠΑ), της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕ) και Οικονομικών µηχανισµών (επενδυτικά οµόλογα κλπ.).

Αυτά όμως δεν αρκούν. Θα πρέπει να υπάρξουν μέτρα περιορισμού των Δημοσίων Δαπανών και αύξησης των εσόδων

Ενδεικτικά αναφέρω:

- Πλαφόν στους μισθούς των εργαζομένων και λειτουργών του δημόσιου τομέα και όλων των εισηγμένων ΔΕΚΟ.

- Δημόσια έργα με κριτήριο την αναπτυξιακή τους στόχευση. Αλλαγή του κανονισμού προμηθειών Δημοσίου με διαγωνισμούς που επιβλέπονται από βουλευτές, δικαστικούς και πολίτες (με κλήρωση).Αναστολή κάθε παραγγελίας νέων οπλικών συστημάτων μέχρις ότου μπούμε σε αναπτυξιακή τροχιά. Αγορές μόνο των απαραίτητων δαπανών οπλικών συστημάτων

- Κατάργηση οργανισμών που δεν προσφέρουν έργο στην βάση των αναπτυξιακών στοχεύσεων

-  Αποκλεισμός των μεσαζόντων στις προμήθειες

- Ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων του δημοσίου (όχι των δικτύων: ΟΤΕ,ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΤΕ, ΤΤ, ΑΤΕ, ΔΕΠΑ κλπ)

- Διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους.

- Προμήθειες στην Υγεία (αρχικά εντοπισμός των υπερτιμολογήσεων σε φάρμακα και υλικά)

- Διεύρυνση φορολογικής βάσης, με δραστικό περιορισμό της φοροδιαφυγής, φοροαποφυγής, φοροκλοπής και εισφοροδιαφυγής μέσω δρακόντειων μέτρων. Αλλαγή των φορολογικών κλιμακίων. Αύξηση συμμετοχής άμεσων φόρων στα δημόσια έσοδα, μείωση των έμμεσων φόρων στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, ουσιαστική φορολόγηση πλούτου. Μείωση των συντελεστών ΦΠΑ από 23, 13 και 6,5% σε χαμηλότερους.

- Φορολόγηση της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας

-  Εντοπισμός και φορολόγηση καταθέσεων Ελλήνων πολιτών σε τράπεζες του εξωτερικού.

- Κίνητρα για την ανάπτυξη περιβαντολλογικών τεχνολογικών και υποχρεωτική χρήση των υπαρχόντων από επιχειρήσεις και πολίτες.

 - Περιορισμός του παραεμπορίου, με ειδικό μηχανισμό ελέγχου και εποπτείας

Εκτιμώ ότι τα παραπάνω αποτελούν σίγουρα μια ρεαλιστική πρόταση. Η κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή, θα πρέπει να εξετάσει τις κοινωνικές ανάγκες και στην βάση αυτών να επαναδιαπραγματευθεί.

Πρώτη κίνηση, η καταψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, Μεσαιωνικού τύπου, Προγράμματος.

Δεύτερη κίνηση, η νέα Λαϊκή εντολή, που θα νομιμοποιήσει τις ενέργειες της νέας κυβέρνησης.

Τρίτη κίνηση, η επαναδιαπραγμάτευση.

Όταν δημιούργησα αυτό το blog, έγραψα στην ταυτότητά μου:

Η διεκδίκηση δεν είναι αυτοσκοπός.
Ο αγώνας για καλύτερη ζωή είναι.
Ο δρόμος είναι δύσκολος.

Πάντα ήταν!