Θέλουμε να αλλάξουμε.
Μπορούμε να αλλάξουμε;
Θέλουμε να κάνουμε την ζωή μας καλύτερη.
Τι μπορούμε να θυσιάσουμε γι αυτό;
Μέρος της τωρινής ζωής μας; Τον εγωισμό μας; Την ματαιοδοξία μας; Την καλοπέρασή μας; Την καταναλωτική μας υστερία;
Συζητώντας με φίλους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά, αλλά κυρίως για την αβεβαιότητα του μέλλοντός μας, παρατηρώ ότι πολλοί δεν είναι διατεθειμένοι πραγματικά να απολέσουν, έστω ελάχιστα, από τις καθημερινές τους "ανέσεις".
Το βόλεμα δημιουργεί ένα τείχος άμυνας. Το ονομάζω βόλεμα διότι στα λόγια όλοι είναι αλληλέγγυοι, όλοι είναι ευαισθητοποιημένοι, όλοι είναι θετικοί στην ενεργοποίησή τους.
Το καίριο όμως στοιχείο της δράσης, δεν είναι το επαναστατικό μας ένστικτο, αλλά η πραγματική μας αυτοδιάθεση στον αγώνα όλων για καλύτερη ζωή.
Εάν δεν είσαι διατεθειμένος φίλε να ζήσεις με λιγότερα, τότε η διάθεσή σου αποτελεί υποκρισία.
Όταν θα πρέπει να αποφασίσεις ανάμεσα στην μείωση και του δικού σου μισθού ή στις απολύσεις συναδέλφων σου, σημαίνει απλά ότι σε ενδιαφέρει η πάρτη σου και μόνο. Σε περίοδο τόσο σημαντικής κρίσης είναι καταστροφικό, για τις ζωές των άλλων, να θέτεις θεωρητικά ζητήματα αξιολόγησης των πάντων.Δεν μπορείς να θεωρείς ότι για να συγκρατήσεις τα κεκτημένα σου, πρέπει να θυσιάσεις κάποιον πιο αδύναμο από εσένα.
Δεν γίνεται να ζητάς καλύτερη ζωή και να εννοείς μόνο την δική σου.
Δεν πρέπει να κυριαρχεί ο νόμος της ζούγκλας, αλλά ο νόμος των ανθρώπων όπου ο ένας βάζει πλάτη στον άλλον, απέναντι στο πρόβλημα.
Μιλάμε για ζωές. Μιλάμε για οικογένειες. Μιλάμε για όνειρα νέων.
Δεν θα φτιάξουμε την κοινωνία των αρίων, όπου μόνον οι καλοί, οι άριστοι θα έχουν δουλειές.
Τότε θα αντικρίσεις την μήνη αυτών που έχουν ανάγκη.
Γιατί η ζωή συνεχίζεται και οι άνθρωποι χρειάζονται φαγητό κάθε μέρα.
Ο πλούτος παράγεται από όλους, όχι μόνο από τους άριστους.
Τα κέρδη των εταιριών που δουλεύουμε μας αφορούν διότι μέσω αυτών έχουμε δουλειές.
Δεν μας κάνει κανείς όμως χάρη, επειδή εργαζόμαστε γι αυτόν. Ούτε κι εμείς βέβαια του κάνουμε χάρη. Η ισορροπία αυτή κατακτιέται με θυσίες από όλες τις πλευρές.
Οι εταιρίες δεν είναι άνθρωποι. Είναι νομικά πρόσωπα που έχουν τα δικαιώματα των ανθρώπων.
Τώρα είναι ώρα να προσπαθήσουμε όλοι περισσότερο. Πιο πολύ, πιο αλληλέγγυα, πιο δυναμικά.
Ξεπερνώντας τα θέλω μας και παράγοντας νέες ιδέες και νέους τρόπους λύσεων.
Ξεπερνώντας τον εαυτό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάζετε, κρίνετε, συμμετέχετε