Για τον Μιχάλη

Σήμερα γράφτηκε μια από της πιο μαύρες σελίδες στην Ιστορίας της Ελληνικής Διαφήμισης.
Ένας άνθρωπος που από την δεκαετία του '80, την υπηρέτησε με ήθος και επιμονή.
Πιστός στις αξίες των σχέσεων, προσηλωμένος να συνεχίζει τις συνεργασίες του όποιες δυσκολίες κι αν είχαν αυτές κατά καιρούς.
Έξω από οποιοδήποτε παιχνίδι της διαπλεκόμενης αγοράς που τα φυντάνια της δεκαετίας του '90, δημιούργησαν.
Σταθερός στις απόψεις του για ειλικρινείς σχέσεις με τους πελάτες και τους συνεργάτες του.
Εσωστρεφής, περισσότερο από όσο χρειαζόταν.
Τις περισσότερες φορές λόγω καλών τρόπων. Έτσι είχε μάθει.
Τον γνώρισα το 1994, όταν είχε αποχωρήσει από την ιστορική τότε ΓΡΑΦΙΣ και μαζί με τον φίλο και συνεργάτη του εκεί, δημιούργησαν την VITAMIN.
Περάσαμε πολλά. Βρεθήκαμε σε ακόμη περισσότερα. Δεν άλλαξε καθόλου.
Τα τελευταία χρόνια προσπάθησε να κάνει ένα νέο βήμα.
Χωρίς κόλπα.
Καθαρά.
Δεν πήγε καλά.
Κατά την γνώμη μου αφέθηκε σε άλλους. Είχε το ελάττωμα αυτό.
Σήμερα, μετά από αρκετούς μήνες πίεσης και ενώ διαφαινόταν λύση, αποφάσισε να μας στείλει μήνυμα.
Το φιλότιμο και η περηφάνια του, πλήττονταν.
Ένοιωσε ταπείνωση, παραγκωνισμό, εφεδρεία.
Έφυγε από την ζωή.
Σταμάτησε το ρολόι της δικής του μοίρας φωνάζοντας.
Κραυγάζοντας.
Κι εμείς μείναμε πίσω. Αποσβολωμένοι. Αμήχανοι. Ανήμποροι να κάνουμε κάτι. Λες και θα είχε σημασία.

Ο Μιχάλης Κριάδης, ήταν φίλος. Έτσι τουλάχιστον ένοιωθα εγώ.

Για άλλους ήταν ένας αριθμός με αρνητικό πρόσημο, που στα λογιστικά τους βιβλία έπρεπε να μηδενιστεί.
Δεν είναι όλοι φωστήρες των οικονομικών και δεν τα καταφέρνουν πάντοτε καλά.
Είναι όμως εδώ, παρόντες.
Ζουν τις οικογένειές τους από την δουλειά τους.
Δεν πλουτίζουν σε βάρος άλλων.
Στις δυσκολίες συνεχίζουν να είναι εδώ.
Δεν την κοπανάνε από μια εταιρία, φτιάχνοντας μία άλλη δίπλα, για να κοροϊδέψουν και να συνεχίζουν να κάνουν λαμογιές.
Ποιος όμως είναι ο κριτής που ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι;
Τα στελέχη της πεντάρας και της μετριότητας.
Αυτοί που συμπεριφέρονται ως δήμιοι όταν ο άλλος αντιμετωπίζει μια δυσκολία, χωρίς να τους ενδιαφέρουν οι επιπτώσεις των πράξεών τους. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν επιπτώσεις.
Τα όρια όμως του καθενός, εξαντλούνται.
Όχι αυτά που η ταπεινωτική πρακτική προκαλεί, αλλά αυτά που η παντελής έλλειψη αξιών δημιουργεί.
Η αγορά των απατεώνων, των άπληστων, των μετρίων.
Αυτών που θριαμβεύουν διότι έχουν τα μέσα να το κάνουν. Μαζί με αυτούς που τους υποστηρίζουν. Και όλοι μαζί στην πλάτη μας.
Γνωρίζω και συνεργάζομαι με δεκάδες Έντιμους Διαφημιστές που ανεξαιρέτως όλοι, αγχώνονται για το πως θα πληρώσουν καθημερινά τους εργαζόμενούς τους. Πως θα εξασφαλίσουν ένα αποδεκτό ετήσιο εισόδημα για τις οικογένειές τους. Πως θα δημιουργήσουν μια παρακαταθήκη για τα παιδιά τους. Πολλοί από αυτούς κουράστηκαν στον δρόμο. Άλλοι ταπεινώθηκαν στην κυριολεξία.
Υπάρχουν όμως και αυτοί που γελούν, όταν καταφέρνουν να κοροϊδέψουν έναν πελάτη, έναν προμηθευτή, έναν συνεργάτη και να αισχροκερδήσουν στην πλάτη τους. Τα τελευταία χρόνια αναδύθηκε η δυσοσμία τους. Με την πρακτική τους δημιούργησαν καχυποψία για όλους, σε όλους. Πρακτικές απάνθρωπες.

Ο Μιχάλης πήρε την ζωή του στα χέρια του.
Την σταμάτησε.
Εμείς, εργαζόμενοι και επιχειρηματίες, παιδιά των αξιών, της ειλικρίνειας, του σεβασμού θα γίνουμε πιο δυνατοί.
θα θυμόμαστε τι σημαίνει ζωή. Οι εταιρίες και τα νούμερα δεν είναι πάνω από εμάς. Η συμπεριφορά μας είναι (θα είναι) αυτή που αρμόζει σε ανθρώπους με ευγένεια. Κάθε μέρα, κάθε ώρα. Πάντοτε.
Όπως έκανε και αυτός.

Καλή σου ώρα Μιχάλη.