7 κομματική ή 8 κομματική Βουλή

Μέτρων συνέχεια.
Απόλυση 30.000 ατόμων από Δημόσιο αποφάσισε το "υπουργικό".
Εντάξει.
Εάν ξεπεράσουμε το γεγονός ότι πρόκειται περί ανθρώπων, τότε θα εστιάσουμε σε ένα άλλο, επαναλαμβανόμενο για πολλοστή φορά, γεγονός. Λένε πάλι ψέμματα.
Με βάση όσα έχουν να κάνουν, θα απολυθούν ακόμη 100.000, τουλάχιστον έως τον Μάιο. Αυτά έχουν συμφωνήσει και αυτά θα κάνουν.
Στις Βρυξέλλες επίσης συμφωνήθηκε και θα το δείτε οσονούπω, η δημιουργία "task force" που θα αποτελείται από 20 τεχνοκράτες με υπεύθυνο τον Γερμανό Χορστ Ράιχενμπαχ και άλλες "προσωπικότητες" που θα αναλάβουν να λύσουν τα προβλήματα γραφειοκρατίας, προκειμένου να εκταμιευθούν τουλάχιστον τα 15 δις € από τα κοινοτικά ταμεία και αφορούν στην Ελλάδα (2007-2015). Συνεπώς η υποτέλεια θα έχει και ονοματεπώνυμο. 
Τι άλλο από καθαρή δήλωση ανεπάρκειας, και ενδεχομένως ανικανότητας είναι το συγκεκριμένο γεγονός!
Όποιος βέβαια σκεφθεί ότι καλό είναι να μας βοηθήσουν τεχνικά, τότε θα πρέπει να κοιταχθεί στον ψυχίατρο. Αυτές οι "βοήθειες" είναι κυριολεκτικά ο Δούρειος Ίππος για να αλώσουν εκ των έσω μια κοινωνία που βράζει. Η τρόικα θα κάνει τον κακό και αυτοί τον καλό.... Και ο Θεός βοηθός
Ο πυρήνας της Ε.Ε. (Γαλλία και Γερμανία) κώφευαν επί μία 10ετία, για τα τρομερά ελλείμματα του Ελληνικού κράτους, δεδομένου ότι και αυτές είχαν αντίστοιχα ελλείμματα πάνω του 3% του ΑΕΠ τους (2004).
Άφησαν την κατάσταση ανεξέλεγκτη, ενδεχομένως και επίτηδες.
Κανένα Συμβούλιο δεν μερίμνησε για να μας φέρει στον ίσιο δρόμο. Καμία επιτροπή και κανένας Επίτροπος (βλ. Αλμούνια) δεν έκανε την δουλειά του σωστά.

Να προστατέψει δηλαδή τους Έλληνες πολίτες από τα βράχια που φαινόντουσαν στον ορίζοντα.
Ήξεραν ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες θα δημιουργήσουν επιπλέον ελλείμματα που θα ήταν αδύνατο να συγκρατηθούν.
Τώρα φτάσαμε να μη έχουμε καν πολιτικούς υψηλού διαμετρήματοςς, με συνέπεια να ακολουθούμε τις επιταγές των Τραπεζιτών και το Ευρωπαϊκού κεφαλαίου, που αγωνιά να μην χάσει χρήματα μετά το κερδοσκοπικό παιχνίδι τόσων ετών.
Η σύγκλιση των οικονομιών αποδεικνύεται, φρούδα ελπίδα για τον Νότο διότι την τορπίλισαν η Γερμανία και η Γαλλία, αυξάνοντας την ανταγωνιστικότητά τους, συγκρατώντας σταδιακά τους μισθούς των πολιτών τους.
Αποτέλεσμα να πλουτίζουν μεν, αλλά να βρίσκονται τώρα σε θέση άμυνας για να συγκρατήσουν τα κέρδη τους που θα εξανεμισθούν γρήγορα.
Ένα πεδίο μάχης που δεν γίνεται σε video game, αλλά σε πραγματικό χρόνο και έχει στην μέση ανθρώπους και μάλιστα γνωστούς. Εμάς.
Οι ευθύνες μας τεράστιες. 
Τα αυτιά μας γέμισαν με ήχους δόξας και περηφάνιας για τα πλαστά επιτεύγματα της σύγχρονης Ελλάδας που Σημίτης και Καραμανλής διατυμπάνιζαν, αλλά και των υποσχέσεων περί ανάπτυξης του Γ. Παπανδρέου με το "λεφτά υπάρχουν", προκειμένου να κερδίζουν εκλογές.
Οι υπαρχηγοί λέγανε ψέμματα αδιακρίτως.
Καταγράφω για την Ιστορική μνήμη: Παπαντωνίου (1996-2001) κατηγορήθηκε για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου 1999, Χριστοδουλάκης (2001-2004) έβαλε την χώρα στην ΟΝΕ..., Αλογοσκούφης (2004-2009) έκανε Απογραφή..., Παπαθανασίου (2009) υποστήριζε ότι αναπτυσσόμαστε όταν το έλλειμμα είχε φτάσει το 15%(!), Παπακωνσταντίνου(2009-2010) μας έβαλε στο Μνημόνιο.
Μαύρες σελίδες στην Ιστορία μας.
Τώρα ζητούν όλοι να πληρώσουμε τα "λάθη" τους, υποστηρίζοντας ότι άλλοι ή οι άλλοι, έφταιγαν!!!
Ο τελευταίος "υπουργός" Βενιζέλος, άρχισε ήδη τα δακρύβρεχτα περί της πολιτικής του καριέρας, αλλά ταυτόχρονα επιβάλλει μέτρα, χωρίς μέτρο. Άδικα. Δυσβάσταχτα. Ανελέητα.
Ταυτόχρονα απεργάζεται σενάρια παράδοσης όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, θεωρώντας ότι έχει αυτό το δικαίωμα επειδή εκλέχθηκε!
Πρέπει να δώσουμε ένα τέλος.
Η νοοτροπία μας αλλάζει. Το βλέπω. Ελπίζω ο φόβος που δημιουργεί συντηρητικοποίηση να ξεπεραστεί από τους πολίτες και όταν έρθει η ώρα να εκφραστεί στην κάλπη.
Μαύρο σε όλους τους Μαυρογυαλούρους της πολιτικής.
Ο στόχος μας πρέπει να είναι η 7κομματική ή 8κομματική Βουλή, πάση θυσία.
Για να γίνουν όμως εκλογές χρειάζεται συντονισμένη απειθαρχία προκειμένου να πέσει η κυβέρνηση αυτή.
Όπως βλέπετε οι ξένοι φοβούνται περισσότερο τις εκλογές διότι θα χάσουν τα πειθήνια όργανά τους και μαζί τα επιπλέον κέρδη που αποκομίζουν, φορτώνοντάς μας δάνεια και τόκους.
Η αχίλλειος πτέρνα του διεθνούς κεφαλαίου είναι η καταγραφόμενη ζημιά.