Ένας νεκρός, 2 σοβαρά τραυματισμένοι και χιλιάδες ψυχικά τραυματισμένοι.
Μια ακόμη κόκκινη διαδήλωση.
Αυτή την φορά το χρώμα ήταν βαθύ κόκκινο. Του αίματος.
Αυτό που άρχισε να χύνεται εύκολα στους δρόμους του αγώνα, δίχως να ασχολείται κανείς τους.
Δίχως να νοιάζεται κανείς τους.
Που εμφανίζονται ως οι μοναδικοί τιμητές της χαμένης τιμής της χώρας.
Απέναντι όμως υπάρχουν άνθρωποι που δέχονται να υπερασπιστούν τα πιστεύω και τις αξίες τους. Να δείχνουν με την στάση τους ότι νοιάζονται για τον διπλανό τους και επιδεικνύουν απαράμιλλη ψυχραιμία σε όσα υφίστανται.
Ήταν εκεί, για 2η ημέρα, στην πλατεία του Αίματος.
Εκεί που, από τον Μάιο, χτυπάει η πραγματική καρδιά της Ελλάδας.
Εκεί που το Σύνταγμα της χώρας τιμάται και αναδεικνύει όλους τους λόγους για τους οποίους φτιάχτηκε μέσα από αγώνες και θυσίες.
Λίγα μέτρα μακρυά από το σημείο που η ομάδα των γελοίων υποκριτών του πράσινου νεοφιλελευθερισμού, βάζει τον αποκριάτικο μανδύα του Μεσσία, του σωτήρα της χώρας.
Στην Βουλή, όπου μια χούφτα υπάλληλοι του ΔΝΤ και των διεθνών οικονομικών κέντρων ιδρώνουν, ακόμη και στην σκέψη ό,τι θα τους τραβήξουν το αυτί εάν δεν καταφέρουν να πείσουν τους "συντρόφους" τους να ψηφίσουν ένα νόμο που καταστρέφει ότι έχει κτιστεί εδώ και 60 χρόνια. Κι επειδή δεν έχουν κανένα επιχείρημα, παρά μόνο λαϊκίστικες μπουρδολογίες, εκβιάζουν, διαγράφουν και στο τέλος απομονώνουν οποιαδήποτε φωνή συνέπειας.
20 Οκτωβρίου 2011 |
Στην πλατεία έγιναν πολλά. Θα μπορούσαμε να αναλύουμε για μήνες, την κοινωνική συμπεριφορά.
Το ΠΑΜΕ, κατέλαβε στην κυριολεξία τους στρατηγικούς χώρους. Δεν άρεσε σε κανέναν αυτό. Δεν έχει όμως σημασία η, γνωστή, τακτική του Περισσού στο καπέλωμα συγκεντρώσεων.
Μέγιστη σημασία έχει ότι συντεταγμένα προσπάθησε να αποτρέψει τους, γνωστούς προβοκάτορες, να διαλύσουν και πάλι την διαδήλωση. Το πέτυχε πληρώνοντας τίμημα βαρύ.
Όπως και να έχει, ότι κι αν λέγετε, το σίγουρο είναι ότι υπερασπίστηκε το δικαίωμά μας να διαδηλώνουμε και αμύνθηκε στην κυριολεξία για όλους τους παρευρισκόμενους. Ήταν άλλωστε ο μοναδικός τρόπος, για να αποτραπούν οι προβοκάτορες. Θυμίζω ότι κάτι αντίστοιχο, αλλά αυθόρμητα, έπραξαν και οι χιλιάδες διαδηλωτές τον Μάιο, χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία αφού δεν ήταν συντεταγμένοι και έτοιμοι να κάνουν πόλεμο με οργανωμένες ομάδες προβοκατόρων.
Η κοινωνία αντιδρά μόνη της. Γνωρίζει ότι τα ανίκανα ΜΑΤ και οι ηγεσίες τους, έχουν σαν στόχο την δημιουργία φόβου στους απλούς πολίτες, να συμμετάσχουν σε διαδηλώσεις και παίρνει την τύχη στα χέρια της. Τους κάνει στην άκρη. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό του κατήφορου και της σήψης.
Δεν συμφωνώ σχεδόν σε τίποτα, με την πολιτική έκφραση του ΚΚΕ, αλλά αναγνωρίζω ότι η περιφρούρησή του είναι απαράμιλλη. Απόδειξη αυτού είναι το γεγονός ό,τι μετά την αποχώρησή του, αποχωρίσαμε σχεδόν όλοι γνωρίζοντας ότι παραδίδουμε την πλατεία στο χάος.
Οι διοικούντες, θα κοιμηθούν ήσυχοι σήμερα. Τελείωσε το 2ήμερο εκδηλώσεων της Λαϊκής δυσαρέσκειας. Δεν γνωρίζουν όμως ότι όλοι θα είμαστε συνεχώς εκεί, εώς ότου φύγουν. Κι αν δεν φύγουν μόνοι τους θα αντιμετωπίσουν την οργή, αντί για την εκδήλωση δυσαρέσκειας και τότε θα είναι αργά γι αυτούς.
Αύριο ξημερώνει μια καινούργια ημέρα. Τα ημερομίσθια θα πέσουν στα 350-400 € και βάση του ψηφισμένου νόμου θα μπορεί ο οποιοσδήποτε επιχειρηματίας να προσλαμβάνει με ημερομίσθια που αυτός θα ορίζει, αψηφώντας τις κοινωνικές διαστάσεις της απόφασής του.
Οι Παπανδρέου, Βενιζέλος, Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης και ορισμένοι κρυφοί υπολοχαγοί, θα απολογηθούν στο τέλος για το κακό που έκαναν. Η χώρα δεν αντέχει τέτοια προδοσία και για όσους γνωρίζουν Ιστορία, ξέρουν τι θα τους συμβεί.
Είμαι πολύ περήφανος που συμμετέχω σε αυτή την κοινωνική αντίσταση, μαζί με νέους που πολιτικοποιούνται στην πράξη και θα αποτελέσουν, σίγουρα, την γενιά της αλλαγής της σήψης και της διαπλοκής.
Ντρέπομαι που την Κυριακή θα με εκπροσωπούν, άνθρωποι χωρίς αξίες, ανίκανοι και κυρίως προδότες των ονείρων και των οραμάτων μου.
Ο αγώνας για καλύτερη ζωή .... συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάζετε, κρίνετε, συμμετέχετε