Δύναμη στην Αριστερά.

Εδώ και πολύ καιρό, δεν μπορούσα ή μάλλον δεν είχα την ανάγκη να γράψω κάτι για όσα συμβαίνουν γύρω μου. 
Αιτία γι αυτό ήταν το γεγονός ότι όσα και να γράψει κανείς, όσα και να πει, φαίνονται να μην απασχολούν τους υπόλοιπους.
Η απαξίωση κάθε έννοιας, κάθε λέξης είναι έκδηλη. 
Αποτέλεσμα, η ανήκεστος βλάβη που έχει υποστεί η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο.
Θέλαμε εκλογές εδώ και 1,5 χρόνο. 
Ορίστε. Τώρα είναι μπροστά μια μοναδική ευκαιρία να αλλάξουμε το σκηνικό.
Είμαστε όμως έτοιμοι να υποστούμε τις θυσίες που αυτό θα φέρει (εάν έρθει);
Έως σήμερα υφιστάμεθα πιέσεις και θυσιάζουμε πολλά από αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα.
Το σκηνικό έχει αλλάξει ήδη.
Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν η ψήφος μας θα αλλάξει μόνο τους διαχειριστές αυτής της αισχρής κατάστασης ή εάν θα καταφέρει να μετεξελίξει τους πολιτικούς συσχετισμούς προς όφελος της κοινωνίας.
Ο προσωπικός μου αγώνας, έως σήμερα, ήταν να καταφέρουμε να σταματήσουμε το δικομματικό σύστημα διακυβέρνησης και να το εξελίξουμε σε ένα πολυμορφικό, πολυφωνικό, συνεργατικό, στην βάση προγραμματικών συγκλήσεων, σύστημα.
Είμαστε πολύ κοντά σε κάτι ανάλογο.
Τώρα θα πρέπει να ασχοληθούμε με τις δυνάμεις που θέλουμε να το απαρτίζουν. 
Προσωπικά προσδοκώ μια ευρύτερη, ευρύτατη, συμμετοχή της Αριστεράς, στην διακυβέρνηση της χώρας. 
Όχι παροδική αλλά μόνιμη.
Είναι όμως η κοινωνία έτοιμη;
ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν την μοναδική ελπίδα μας για κάτι τέτοιο. 

Η πορεία όμως είναι δύσκολη. 
Οι συνιστώσες που αποτελούν τα δύο αυτά κόμματα, ενώ φαίνεται να συσπειρώνονται κάτω από αυτή την ανάγκη, ταυτόχρονα κινούνται σπασμωδικά στο εσωτερικό τους μέτωπο. 
Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να αποκρύπτει τις συνιστώσες αυτές που μιλούν την παλαιοκομουνιστική διάλεκτο, ενώ η ΔΗΜΑΡ συνεχώς ερωτοτροπεί με ότι ποιο αποτυχημένο, παρωχημένο και διαπλεκόμενο έχει φύγει από το παλαιό ΠΑΣΟΚ.
Η μόνη μας ελπίδα είναι να βρουν τον δρόμο τους. 
Να αναδείξουν τα νέα στελέχη που συσπειρώθηκαν γύρω τους, με μοναδικό ζητούμενο να τα αφήσουν να προσφέρουν στην κοινωνία και στον τόπο.
Οι κομματικοί μηχανισμοί, δυστυχώς, λειτουργούν ακόμη στα πρότυπα που εμπεδώθηκαν 30 χρόνια τώρα. 
Η κοινωνία όμως άλλαξε. Κανένας νέος, κανένας σοβαρός δεν έχει πια δεσμούς "αίματος" με οποιοδήποτε κόμμα.
Το κριτήριο επιλογής των στελεχών θα πρέπει να είναι ένα και μοναδικό. 
Το "λευκό πολιτικό μητρώο" του καθενός. Στο μικρό μας χωριό, όλοι είναι γνωστοί. Η επιμονή για ανάδειξη στελεχών που όχι μόνο δεν προσέφεραν τίποτα στην κοινωνία, αλλά τουναντίον, σε αρκετές περιπτώσεις, κατέστρεψαν και χειραγώγησαν αποτελεί κακό προηγούμενο, που μας εμποδίζει να ξαναδημιουργήσουμε την Ελπίδα.
Στις εκλογές θα παλέψω για να πείσω όσο το δυνατόν περισσότερους, να δώσουν δύναμη στην Αριστερά. 
Στην Αριστερά που θα μας οδηγήσει σε μια νέα εποχή, τέτοια που τα παιδιά αυτής της χώρας να είναι περήφανα που ζουν εδώ και δεν θα αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό.
Που θα ξαναφέρει την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Που θα λέει την αλήθεια, όση σκληρή κι αν είναι.
Που θα μας ζητήσει θυσίες, που θα έχουν αντίκρυσμα στο μέλλον μας.
Που θα είναι όσο κριτική ή αυτοκριτική χρειάζεται, χωρίς ταμπού και κομματικές λογικές του παρελθόντος.
Ελπίζω να μην διαψευσθώ στο τέλος.