Από τα σχέδια επί σχεδίων καταλήξαμε σε express διαδικασίες, χωρίς έλεγχο, χωρίς κκοινωνική μέριμνα, χωρίς όραμα.
Εάν χρωστάω το σπίτι μου τι πρέπει να κάνω για να το σώσω;
Στην ζωή έχουμε πολλές λύσεις. Όταν φθάσεις σε σημείο να αντιμετωπίζεις, ανάλγητο κράτος, νόμους, εκβιασμούς ψυχολογικούς και οικονομικούς, πρέπει να σκεφθείς, να αναζητήσεις βοήθεια και το κυριότερο να βρεις τρόπους να ανταπεξέλθεις γρήγορα.
- Το πρώτο που θα έκανα, θα ήταν να ζητήσω μείωση των οφειλών μου (όχι του χρέους μου) μέσω μεγαλύτερης διάρκειας του δανείου μου ή μέσω νέου δανειστή που θα μου έδινε καλύτερους όρους πληρωμής.
- το δεύτερο να αποκτήσω νέα έσοδα, μέσω επιπλέον εργασίας,
- να φροντίζω να μειώσω δραστικά τα έξοδά μου,
- να αποκαταστήσω την αξιοπιστία μου, εάν έχει βληθεί (υποκειμενικό, αφού αυτό θα το υποστηρίζουν μόνο οι πιστωτές μου),
- να αποκτήσω νομική στήριξη, για το δίκαιο του αιτήματός μου.
Η διαφορά με ένα κράτος που θα αναζητήσει κάτι από τα παραπάνω, είναι ότι διαπραγματεύεται εξ ονόματος άλλων γι αυτό το σπίτι, συνεπώς οι πιστωτές δεν μπορούν να του ζητήσουν να αρχίσει να πουλάει τα έπιπλα ή μέρος των δωματίων.
Εάν το κάνει αυτό τότε μοιραία δεν θα έχω σπίτι να κοιμηθώ.
Τόσο απλά είναι τα θέματα.
Αντί να διαπραγματεύονται πως να πουλήσουν τα πάντα, θα έπρεπε να προτάξουν το Δημόσιο συμφέρον και να αναζητήσουν ερείσματα στον λαό, δηλαδή στους κατοίκους του σπιτιού.
Φυσικά και ο λαός πρέπει να βάλει προτεραιότητες στις ανάγκες του και κυρίως να σταματήσει αυτούς που τον έφεραν σε αυτή την θέση.
Από μόνο του αυτό μπορεί να συνεισφέρει τα μέγιστα στην διαπραγμάτευση.
Μόνο με την βοήθεια και την συγκατάθεση των κατοίκων του σπιτιού, θα σταματήσει η εκποίηση.
Έχουν λίγο ακόμη χρόνο για να το κατανοήσουν.
Μετά θα είναι αργά.
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάζετε, κρίνετε, συμμετέχετε