Το μέλλον της Ευρωζώνης και η Ισπανία

Πολύ λόγος γίνεται για τον μεθεπόμενο συγκάτοικό μας, στην ζώνη των ασθενών.
Και αναφέρω μεθεπόμενο γιατί όλοι προεξοφλούν ότι ο επόμενος θα είναι η Πορτογαλία.
Η απάντηση είναι απλή. Το δημοσιονομικό έλλειμμα της εν λόγω χώρας είναι σχετικά μικρό σε σχέση με αυτό της Ισπανίας.
Απλά να αναφέρω ότι το ΑΕΠ των Ισπανών είναι 1,2 τρις.€, δηλαδή σχεδόν διπλάσιο από το άθροισμα Ελλάδας, Πορτογαλίας και Ιρλανδίας!!!
Εάν το σενάριο επαληθευτεί τότε η Ευρωζώνη πρέπει να αναζητήσει νέο μηχανισμό στήριξης αφού τα 750-900 δις. € δεν θα φτάνουν...
Το ζήτημα όμως δεν είναι τα μεγέθη.

Εστιάζω το πρόβλημα στην μάχη των γιγαντιαίων οικονομιών των ΗΠΑ, των BRIC δηλαδή Βραζιλίας, Ρωσίας, Ινδίας, Κίνας) και φυσικά της Ιαπωνίας και της Γερμανίας.
Ο οικονομικός πόλεμος που έχει ξεσπάσει μεταξύ τους, δημιουργεί τα προβλήματα στις έτσι κι αλλιώς ασθενέστερες οικονομικά χώρες.
Είμαστε κάτι σαν άμαχοι που βρεθήκαμε μέσα σε ναρκοπέδιο.
Η κάθε πλευρά μας πυροβολεί έτσι ώστε να εξασθενήσει ο αντίπαλός της, αφού ουσιαστικά είμαστε δορυφόροι τους.
Η Γερμανία προς τις ΗΠΑ ευθέως, οι ΗΠΑ προς Βόρεια Κορέα για την Κίνα και το ΙΡΑΝ για την Ρωσία, η Κίνα προς Νότια Κορέα για τις ΗΠΑ, η Ιαπωνία προς την Ταϊβάν για την Κίνα, η Ρωσία προς την Ουκρανία/Γεωργία/Πολωνία για τις ΗΠΑ. Τυχαία; Δεν νομίζω.
Το παγκόσμιο γεωπολιτικό παιχνίδι βρίσκεται σε εξέλιξη και ως γνωστόν στον πόλεμο δεν κερδίζει κανείς. Έχουν απώλειες όλοι.
Συνεπώς θα πρέπει να βρεθεί πολιτική λύση σε όλα τα ζητήματα. Ειδάλλως θα χαθούν άμαχοι, δηλαδή θα θυσιαστούν κράτη, λαοί.
Όσον αφορά σε εμάς, δεν έχουμε και πολλά να κάνουμε. Απλώς να αντέξουμε τις κακουχίες του πολέμου. Οι γελοιότητες περί Τρόικας και επιτήρησης προκύπτουν διότι ο λόγος του πολέμου είναι αφανής, σχεδόν αόρατος στους λαούς. Αυτοί υφίστανται τις αλλαγές, τις κακουχίες, τους βασανισμούς.
Άλλωστε τι άλλο είναι αυτό που συμβαίνει εκτός από βασανισμός ενός λαού, που ο ίδιος δεν έφταιξε και σε πολλά. Οι δικαιολογίες εσείς τους ψηφίσατε ή μαζί τα φάγαμε αποτελούν την γελοία απόδειξη μετάθεσης ευθυνών και υπεύθυνων για την κρίση. Είναι επίσης το πάτημα από την μπότα του κατακτητή που θέλει να μας θυμίσει ότι αυτός έχει την δύναμη. Σε λίγο θα μας πιάσει και το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Θα αγαπήσουμε ή θα συμπαθήσουμε τους τυράννους μας.



Η Ε.Ε. πρέπει να συνεννοηθεί πολιτικά, τώρα πριν είναι αργά. 
Δεν βλέπω πολλές πιθανότητες να κερδίζει τον πόλεμο, δεδομένου ότι έχει για στρατιώτες ασθενείς και τρομαγμένους από πολλές πολλές μάχες.