Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση - Ελλάδα

Ανάμεσα σε όλα τα σημαντικά που συμβαίνουν έχουμε ξεχάσει λίγο την Εκπαίδευση στην χώρα μας.
Διάβαζα (http://www.antinews.gr) για την κατάταξη των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων ανά τον κόσμο που έκαναν οι Times.
Έχουμε και λέμε.

Κορυφαίο πανεπιστήμιο στον κόσμο είναι το Χάρβαρντ στη Μασαχουσέτη. Ακολουθούν το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας (Caltech), το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) και τα πανεπιστήμια Στάνφορντ και Πρίνστον.

Ακολουθούν τα γνωστά δύο Βρετανικά, Κέιμπριτζ και Οξφόρδη.

Το Ευρωπαϊκό εκτός Βρετανίας είναι το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας στη Ζυρίχη.

Συνολικά στην Ευρώπη, η Βρετανία έχει 29 πανεπιστήμια και η Γερμανία (14), η Ολλανδία (10), η Σουηδία (6), η Ελβετία (6), η Γαλλία (4), η Δανία (3), η Ιρλανδία (2), το Βέλγιο (2), η Ισπανία (2), η Αυστρία (2), η Φινλανδία (1) και η Νορβηγία (1).

Δεν υπάρχουν Πανεπιστήμια της Ιταλίας, ενώ η Τουρκία (2) έχει στην λίστα το Πανεπιστήμιο του Μπιλκέντ και το Τεχνικό Πανεπιστήμιο Μέσης Ανατολής.

Απογοήτευση μου δημιουργεί ότι κανένα Ελληνικό δεν βρίσκεται στα πρώτα 200 !!!

Η αξιολόγηση έγινε με κριτήρια την ποιότητα της διδασκαλίας, τον αριθμό των δημοσιεύσεων κάθε ιδρύματος,

τον όγκο της έρευνας και τα κίνητρα που δημιουργούνται στο ακαδημαϊκό περιβάλλον για διδάσκοντες και διδασκόμενους

Η Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση μπορεί να είναι ένα αγαθό που χρειάζεται χρήματα, αλλά πρωτίστως στηρίζεται στην οργάνωση και λειτουργία των Ιδρυμάτων, στην επάρκεια των Διδασκόντων, στην αξιοπιστία των συγγραμμάτων και φυσικά στην δημιουργική συμμετοχή των διδασκόμενων.
Τίποτα από αυτά δεν λειτουργεί σωστά στην χώρα μας, όπως και πολλά άλλα που θα μπορούσα να παραθέσω.
 
Εάν περιμένουμε την λήξη του μνημονίου, ως έναρξη κάποιας χρηματοδότησης τότε το μόνο που θα έχουμε προσφέρει στον τόπο θα είναι μια νέα γενιά ανθρώπων με χαμηλού επιπέδου εκπαίδευση, άρα και χαμηλή ποιότητα ανάπτυξης της χώρας.

Οι συντεχνίες των Πανεπιστημιακών, η πολιτική της μετριοπάθειας και του απομονωτισμού, η αναβολή κρίσιμων αποφάσεων και η έλλειψη οράματος καθιστούν το μέλλον μας επικίνδυνα αβέβαιο.

Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις.
Όραμα, Απόφαση, Οργάνωση, Συμμετοχή, Αυτοτέλεια είναι η συνταγή.

Αναμένουμε. Όχι για πολύ ακόμη!