Η κοινωνία είναι γένους θηλυκού (#greekrevolution #25mgr)

Μετά τα γεγονότα της Κυριακής, περίμενα εναγωνίως την Δευτέρα, την Τρίτη, την Τετάρτη να γίνει κάτι.
Φευ!
Τίποτα. Η κυβέρνηση αποφάσισε ότι στην χώρα δεν έγινε τίποτε το ιδιαίτερο. Κάποιοι λίγοι 200, 300, 500 χιλιάδες πολίτες πήγαν για καφεδάκι στις πλατείες να διαμαρτυρηθούν για τις υψηλές τιμές του εσπρέσο στις καφετέριες.
Τίποτα. Η απαξίωση σε όλο της το μεγαλείο.
Τίποτα. Τα προβλήματα κάτω από το χαλί.
Η κατάσταση θυμίζει νεανικό φλερτ, όπου το αγόρι, συνήθως, δεν μπορεί να πάρει απόφαση να μιλήσει με την κοπέλα που είναι ερωτευμένο, με αποτέλεσμα να επιστρέφει σπίτι του και να οραματίζεται τον έρωτά του.
Έτσι και οι πολιτικοί που κυβερνούν, άρρωστοι και ερωτευμένοι με τον λαό και την εξουσία που του ασκούν, ενώ τον θέλουν πολύ, δεν μπορούν να συνομιλήσουν μαζί του ειλικρινά.
Πότε συμβαίνει αυτό;
Όταν το αγόρι δεν έχει αυτοπεποίθηση ή όταν έχει πάει με άλλην και η ειλικρίνεια θα του δημιουργήσει προβλήματα, δηλαδή χωρισμό.....
Περίμενα τον πρωθυπουργό, να βγει την Δευτέρα και να μιλήσει στον λαό του ανοικτά και ειλικρινά.
Να του πει ότι συμπάσχει και να αναλύσει το νέο του πρόγραμμα, όποιο κι αν είναι αυτό.
Τότε το κορίτσι θα του έδινε μια ακόμη ευκαιρία.
Τι χρειαζόταν; Μια ειλικρινή κουβέντα.
Κι όμως έγινε το αντίθετο.
Δεν θεωρήθηκε ισχυρή η φωνή της Κυριακής. Χρειάζεται περισσότερη. Έτσι για να μας βασανίζουν.
Οι απολύσεις άρχισαν παντού. Χτυπούν την πόρτα σε όλες ανεξαιρέτως τις επιχειρήσεις. Τα χρήματά μας είναι αντίστοιχα με αυτά του 2000, ενώ η ζωή μας ήδη αποτιμάται σε τιμές 2011!!!
Τι κρίμα!
Το έχασαν το κορίτσι.
Τους αγαπούσε, αλλά δεν το θέλουν.
Το κοροϊδεύουν. Το περιπαίζουν. Του ζητούν αιώνια αποκλειστικότητα. Το θεωρούν δεδομένο, οι νάρκισσοι.
Κι αυτό, με λαβωμένο εγωισμό, συνεχίζει να ψάχνει μέσα του γιατί τους αγάπησε.
Παρά τα ψέμματα, τα διλήμματα, τις απιστίες, την βία, την ταπείνωση συνεχίζει να θέλει να είναι κοντά τους.
Γιατί φοβάται.
Όλες οι γυναίκες που πέφτουν θύματα βίας, φοβούνται να αντιμετωπίσουν τον υπόλοιπο κόσμο. Φοβούνται να πιστέψουν ότι εκεί έξω υπάρχουν κι άλλοι. Διαφορετικοί. Που αγαπούν, κατανοούν και είναι αλληλέγγυοι.
Η κοινωνία, είναι γένους θηλυκού.


ΥΓ. ... να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον σεβασμό.... (Γ. Ξανθούλης)