Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Σέχτα πολιτών

Παρά την αρνητική (για τους μυημένους αριστερούς) έννοια του όρου, η λέξη σέχτα ορίζει μια μερίδα ατόμων που με διαφορετικό τρόπο από τους υπόλοιπους δρουν, ενεργούν και αποφασίζουν.
Εεε, και;
Πρόβλημά τους.
Είναι σαν να αποφασίζουμε 10 άτομα ότι από αύριο δεν θα μας λένε ανθρώπους, αλλά αρειανούς.
Δικαιώμά μας. Αλλά θα παραμένουμε περιθωριακοί, απόμακροι και το σπουδαιότερο δεν θα μας δίνει σημασία κανείς. Κάτι σαν τον τρελλό του χωριού ας πούμε.
Εδώ ο κόσμος καίγεται, δεν ξέρουμε πως να αντιδράσουμε σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και αυτοί ασχολούνται ακόμη με τους δημοσιογράφους και το "σύστημα".
Λες και άμα φύγουν από την μέση κάποιοι, θα πέσει το σύστημα ή η ζωή μας θα γίνει παράδεισος.
"Μάγκες" αυτά τα κάναν κι άλλοι και τελικά φτάσαμε έως εδώ.
Ο τρόπος είναι ένας. Συμμετοχή, ανταλλαγή απόψεων και συστράτευση (αργή τακτική, δε λέω, αλλά η μόνη).
Στην χώρα μας έχουμε όλοι άποψη. Στο τέλος όμως δεν μπορεί ο καθένας να λέει, "εάν δεν γίνει όπως το λέω εγώ, δεν συμμετέχω". Εγωκεντρικός μεγαλο-ιδεατισμός.
Ο "ωχαδελφισμός", επίσης μας έφαγε. Το προσωπικό συμφέρον (μικρό και μεγάλο), νικάει πάντα.
Υγιείς δυνάμεις όμως υπάρχουν.
Είμαστε εμείς.
Ανεξάρτητα τάξης, πλούτου, μόρφωσης, επαγγέλματος. Είμαστε αυτοί που πάνω από το προσωπικό μας συμφέρον ευαισθητοποιούμαστε στην αδικία, την αναξιοκρατία, τον πλουτισμό στις πλάτες των ασθενέστερων, στο περιβάλλον.
Οι σεχταριστές δεν χωρούν στην κοινωνία. Οι οραματιστές και οι αγωνιστές χωρούν. Αυτοί διαμορφώνουν το μέλλον.
Τα λαμόγια, παντώς τύπου και επαγγέλματος πρέπει να καταγγελθούν επωνύμως από τον καθένα μας. Στην καθημερινότητά μας, στην εργασία μας, στο φιλικό μας περιβάλλον. Σιγά μην περιμένουμε τις "εξεταστικές"!
Οι υπεύθυνοι πολίτες μπορούν να το κάνουν.

3 σχόλια:

μανος είπε...

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.
Από την άλλη όμως ενώ η ανταλλαγή απόψεων και ιδεών είναι slowburn και πολλές φορές έχει και επιπτώσεις (προσωπικές,επαγγελματικές κα)η δράση τύπου "σέχτας" είναι άμεση και με ορατά αποτελέσματα-δεν μπορεί καποιοί θα "μαζευτούν" ενώ επιπτώσεις έχεις μόνο εάν σε πιάσουν.
Ενώ αδυνατώ να κατανοήσω την αφαίρεση μιας ζωής ως μορφή αγώνα δεν έχω ακόμα αποφασίσει....

Ανώνυμος είπε...

Η ιστορία διδάσκει ότι η βία φέρνει τελικά καταστροφή. Περιθωριοποίηση, εκδίκηση, αστάθεια, φόβο.
Οι πολίτες ζητούν ομαλότητα, ακόμη και με τίμημα να ζουν σε μια κοινωνία αδικίας. Αυτά τα φαινόμενα συντηρητικοποιούν τους πολίτες και τους κάνουν απαθείς.

Unknown είπε...

Συμφωνώ με τον Ανώνυμο.
Η λύση δεν είναι η βία, αλλά η συμμετοχή του καθένα μας στην καθημερινότητα που αντιμετωπίζει. Κοινωνική κριτική είναι το ελάχιστο όπλο μας. Η εικόνα του κάθε λαμόγιου θα στραπατσαρισθεί εάν γνωρίζει τι σκεπτόμαστε γι αυτόν...

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάζετε, κρίνετε, συμμετέχετε

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Δημοφιλείς αναρτήσεις