ΔΕ(Θ) θα πάρω.

Άρχισαν τα όργανα.
Εκατέρωθεν.
Οι διοικούντες, αποφάσισαν επικοινωνιακή επίθεση.
Αρχικά ρίχνουμε τον Ολυμπιακό Βόλου και την Καβάλα στην Δ' Εθνική (καλώς). Μετά έρχονται οι συγχωνεύσεις Τραπεζών (έπονται κι άλλες). Ταυτόχρονα ανακοινώσεις για το ξε-πάγωμα των Δημοσίων έργων μέσω της χρηματοδότησης του ΕΣΠΑ. Βγαίνουν και οι βάσεις που είναι οι χαμηλότερες της 20ετίας. Το χρηματιστήριο ανεβαίνει 15% !!!
Και έχουμε ακόμη 5 ημέρες για τα υπόλοιπα.
Επιχειρούμενη ψυχολογική ανάταση. 
Μπαράζ δηλώσεων. Κάτι αλλάζει. Είμαστε σε καλό δρόμο. Θα αντεπεξέλθουμε. Το πρόγραμμά μας είναι σωστό και θα το δείτε.

Οι πολίτες από την άλλη, βλέπουμε το εισόδημά μας να μικραίνει συνεχώς. Για κάποιους από τον Αύγουστο και για τους υπόλοιπους από τον Σεπτέμβριο. Φόροι, έμμεσοι και άμεσοι. Μειώσεις στους μισθούς μας από τις εταιρίες λόγω συντριπτικής μείωσης της κατανάλωσης, άρα και των τζίρων (να μην μιλήσω για τα κέρδη...)
Η ανάπτυξη στο -4,5% και πάμε για το 6%. Συναίνεση ακούμε και συναίνεση δεν βλέπουμε. Ψηφίζουν το σκουπίδι που ονόμασαν νόμο για την Παιδεία (αφού συμφώνησαν) και συνεχίζουν να φέρνουν νομοσχέδια ταφόπλακες για κάθε επαγγελματική ομάδα.
Τα ονομάζουν ρεαλιστική επανατοποθέτηση στους νέους κανόνες που επιβάλλονται από την Παγκόσμια οικονομία...

Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει εάν η μετοχή της Εθνικής ή της Alpha ή της Marfin είναι κάτω από 3 ή 1 ή 0,3 Ευρώ.
Ντε έχω καρντιά μου, μετοχές. Ντε με εντιαφέρει.
Οι υποαξίες των επιχειρήσεων αποδεικνύουν τον στρεβλό δρόμο που έχει πάρει η αγορά. Επιχειρηματίες που έκλεβαν μέσω του χρηματιστηρίου, δεν με ενδιαφέρει εάν θα κρατήσουν τις επιχειρήσεις τους.
Η καραμέλα για την μη απόλυση εργαζομένων, αφορά μόνο σε όσες επιχειρήσεις δείχνουν έμπρακτα ότι ενδιαφέρονται για τους εργαζόμενούς τους και τους θεωρούν κεφάλαιο. Για τις υπόλοιπες ...
Η ευθύνη των εργαζομένων είναι επίσης μεγάλη.
Άλλοι έχουν εμποτιστεί με τις νεο-φιλελεύθερες μπουρδολογίες περί παγκόσμιας κρίσης και δεν διεκδικούν τίποτα (Ιδιωτικοί στις Υπηρεσίες, Τράπεζες κλπ)
Άλλοι φτάνουν στο άλλο άκρο, να διεκδικούν για να διεκδικούν προκειμένου να κρατούν οι ψευτο-συνδικαλιστές τους τις θέσεις τους (Δημόσιοι, ορισμένες Βιομηχανίες, Ελεύθεροι επαγγελματίες κλπ)
Υπάρχει βέβαια και η μερίδα αυτών των εργαζομένων που καταλαβαίνουν ότι πρέπει να συμμετάσχουν στην διάσωση της επιχείρησης που εργάζονται και μαζί με τον ιδιοκτήτη, προσπαθούν.

Εάν δούμε τι γίνεται  στις επιχειρήσεις των ΜΜΕ, θα φρίξουμε.
Την 10ετία που πέρασε αντλήθηκαν τεράστια, σε σχέση με το μέγεθός τους, ποσά από το χρηματιστήριο κυρίως, για επενδύσεις, που σπαταλήθηκαν ή βρέθηκαν στις τσέπες ιδιοκτητών.
Στην Υγεία δόθηκαν δεκάδες δισεκατομμυρίων σε υμέτερους που αγόρασαν σπίτια, σκάφη αναψυχής και κτίρια. Πλούτισαν πολλοί.
Τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού.

Ο εργαζόμενος πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι προσφέρει σε μία επιχείρηση. Δεν του κάνουν χάρη που τον προσέλαβαν. Άρα να παίρνει καθημερινά την ευθύνη για όσα βλέπει και να μην αναγκάζεται να πράττει παρανόμως ή ανήθικα. Πρέπει να λέει και ΟΧΙ.
Οι εταιρίες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι οι εργαζόμενοι είναι η περιουσία τους και να τους στηρίζουν, να τους ακούν, να τους συμβουλεύονται και κυρίως να τους σέβονται. Αλλιώς θα κλείσουν.

Ο αγώνας θα αρχίσει σε λίγες ημέρες.
Όχι γιατί πρέπει ντε και καλά να αρχίσει, αλλά γιατί υπάρχει μεγάλη απόσταση από αυτά που οι Διοικούντες θέλουν. με αυτά που οι πολίτες ζουν.


ΥΓ. Από το Σάββατο, 3/9/11, στις 19:00, οι Αποφασισμένοι θα βρίσκονται στο Σύνταγμα. Και βλέπουμε....